Η ανεργία, αλλά και ο φόβος γι’ αυτήν, αποτελεί ένα συχνό κοινωνικό φαινόμενο στις μέρες μας. Έχει πολλές αρνητικές προεκτάσεις όσον αφορά την ψυχική, αλλά και σωματική υγεία των ατόμων που την βιώνουν. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τους προστατευτικούς μηχανισμούς που μπορούμε να θέσουμε σε λειτουργία, ώστε να αποφύγουμε τις σοβαρές –τουλάχιστον- ψυχολογικές επιπτώσεις.
Το μόνιμο άγχος και η κατάθλιψη είναι δύο σοβαρές επιπτώσεις, ιδιαίτερα της μακρόχρονης ανεργίας, που καθιστούν συχνά το άτομο αδρανή και παθητικό. Συχνά οδηγούν και σε καταχρήσεις (αύξηση καπνίσματος ή λήψης τροφής, αλκόολ και ναρκωτικά, ενασχόληση με τον τζόγο κτλ). Η σοβαρότερη επιπλοκή της κατάθλιψης, βέβαια, είναι η αυτοκτονία που δυστυχώς παρατηρείται όλο και πιο συχνά στη χώρα μας.
Ψυχοσωματικά προβλήματα, αύξηση καρδιαγγειακών παθήσεων, σεξουαλικές δυσλειτουργίες είναι κάποιες άλλες σοβαρές συνέπειες της ανεργίας. Μια άλλη πιθανή επίπτωση είναι η παραβατική συμπεριφορά. Άτομα απελπισμένα που παράλληλα νιώθουν οργή προς την κοινωνία και τους συνανθρώπους τους είναι πιθανό να οδηγηθούν σε παράνομες συμπεριφορές είτε για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, είτε για να εκτονωθούν.
Προκειμένου να αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες ή τουλάχιστον να μειωθεί η σοβαρότητά τους χρειάζεται να δούμε την ανεργία ως μια ευκαιρία και όχι ως ένα τέλος. Μπορεί να αποτελέσει μια περίοδο επαναπροσδιορισμού στόχων και επικέντρωσης στο τι είναι σημαντικό και τι έχει τελικά αξία στη ζωή.
Όσο κι αν είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε, είναι και μια ευκαιρία για ξεκούραση και ασχολία με πράγματα και ανθρώπους που όσο δούλευαν δεν είχαν το χρόνο να ασχοληθούν. Τουλάχιστον, βραχυπρόθεσμα είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα που συνήθως δεν το απολαμβάνουν εξαιτίας του άγχους και της ανασφάλειας.
Η ανεργία ή η εύρεση εργασίας δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι του κάθε ατόμου. Ωστόσο, είναι πιο αποτελεσματικό να εστιάσει κανείς στις ενέργειες που μπορεί να κάνει και σε όσα είναι υπό τον έλεγχό του και όχι σε όσα δεν είναι.
Είναι σημαντικό να επιτρέψει ο άνεργος στους γύρω του να τον στηρίξουν και να τον βοηθήσουν και να μην απομονωθεί, κόβοντας την επαφή με τους άλλους. Η απομόνωση αυτή που τρέφεται και από τα συναισθήματα μειονεξίας, αυτοαμφισβήτης, θυμού και αυτολύπησης, μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη ή άλλα ψυχικά και σωματικά προβλήματα.
Η οικογένεια ενός ανέργου θα μπορούσε να τον βοηθήσει από την πλευρά της, κατανοώντας το πρόβλημα του. Τα μέλη της οικογένειας έχουν κι εκείνα συναισθηματικές αντιδράσεις για την ανεργία που πλήττει το αγαπημένο τους πρόσωπο, όπως φόβο, άγχος, ανησυχία. Ωστόσο, είναι αναγκαίο να μην φορτώνουν αυτά τα συναισθήματα στον άνεργο, αφού ο ίδιος περνάει ήδη πολύ δύσκολα.
Αντίθετα, είναι σημαντικό να του δώσουν το χρόνο να επεξεργαστεί ότι του έχει συμβεί και να επαναπροσδιορίσει τους στόχους του, αποφασίζοντας για το επόμενο βήμα. Χρειάζεται να τονώσουν την αυτοπεποίθησή του σχετικά με τις ικανότητές του και να τον στηρίξουν στις επιλογές εργασίας.
Τέλος, η στήριξη ενός ειδικού είναι απαραίτητη, κυρίως όταν βλέπει κανείς ότι η ψυχολογική του κατάσταση ξεφεύγει από τα χέρια του. Μέσα από τη συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία, ο άνεργος θα μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα τα αρνητικά συναισθήματα, θα τονώσει την αυτοπεποίθησή του και θα αναλάβει την προσωπική του ευθύνη σε σχέση με το πρόβλημα και τελικά θα νιώσει ότι έχει περισσότερο έλεγχο απ ‘ ότι νομίζει στη ζωή του.
Παρότι η ανεργία έχει αρνητικές επιπτώσεις στο άτομο τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά, με τους κατάλληλους χειρισμούς σε νοητικό, συναισθηματικό και πρακτικό επίπεδο μπορεί κανείς να βγει απ’ αυτή την εμπειρία πιο δυνατός, προσαρμοστικός και ανθεκτικός.
Source : citypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου