Καθαρισμός νερού με μπανανόφλουδες

Φίλτρα από φλούδες μπανάνας μπορούν και συγκρατούν περισσότερα μέταλλα από το νερό απ' ότι τα υλικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για τον καθαρισμό του νερού. Ο καθαρισμός με φλούδες από μπανάνα επίσης είναι ασφαλέστερος και φυσικά φθηνότερος από τις κλασσικές μεθόδους. Οι αναφορές έγιναν από Βραζιλιάνους επιστήμονες του Ινστιτούτου της Botocatu, όπως αναφέρεται στις ειδήσεις του National Geographic.
Το νερό συχνά μολύνεται από βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος και ο χαλκός προερχόμενα κυρίως από βιομηχανική ρύπανση. Για να καθαριστεί το νερό συνήθως χρησιμοποιούνται ακριβές μέθοδοι με φίλτρα που περιέχουν οξείδια αργιλίου και κυτταρίνη. Ομως αυτά τα αντιδραστήρια είναι ακριβά και πολλές φορές αφήνουν άλλες τοξικές ουσίες να περάσουν στο νερό.
Σύμπλοκα στο φλοιό της μπανάνας περιέχουν άζωτο, θείο και οργανικές ενώσεις όπως καρβοξικά οξέα. Αυτά τα οξέα έχουν αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια οπότε μπορούν να δημιουργήσουν ενώσεις με τα θετικά φορτισμένα ιόντα που υπάρχουν στο νερό. Ετσι τα βαρέα μέταλλα μπορούν να απομακρυνθούν. Οι φλούδες μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέχρι 11 φορές χωρίς να χάσουν τις ιδιότητες τους, πράγμα που τις καθιστά ακόμα πιό οικονομικές και η πιθανή τους χρήση για καθαρισμό νερού μπορεί να δώσει άλλη μιά διέξοδο στους καλλιεργητές από τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Πηγή : Το Κύτταρο

Ο δεύτερος εγκέφαλός μας

Είναι γνωστή η θεωρία ότι, στο ευρύτερο πεπτικό μας σύστημα, υπάρχει ένας " δεύτερος εγκέφαλος". Είναι ο πεπτικός εγκέφαλος, που παράγει σεροτονίνη και περίπου σαράντα ακόμα νευροδιαβιβαστές και μεσολαβητές, μέσω των οποίων τα διάφορα μέρη του επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά και με τον κρανιακό εγκέφαλο. Ετσι , καθίσταται φανερή η άμεση σχέση διατροφής και ψυχικής διάθεσης.
Υπάρχουν λοιπόν τροφές που μπορούν να συμβάλουνσημαντικά στη βελτίωση της διάθεσης. Ορισμένες από τις βασικότερες είναι και οι παρακάτω :

1. Καρύδια : Απο τις καλύτερες πηγές αμινοξέων, ωφέλιμων λιπαρών, υδατανθράκων αργής καύσης, βιταμινών Β , μαγνησίου και αντιοξειδωτικών.

2. Κρέας άπαχο : Το ψαχνό γαλοπούλας, κοτόπουλου, μοσχαριού ή χοιρινού περιέχει πρωτείνες , σίδηρο και βιταμίνες Β- συστατικά απαραίτητα για το νευρικό σύστημα.

3. Λιπαρά ψάρια : Πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα που συνεισφέρουν στη βελτίωση του ψυχισμού και της πνευματικής ενέργειας αλλά και στην ελάττωση του κινδύνου για την εμφάνιση κατάθλιψης

4. Μπανάνες : Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί ως βασικό καύσιμο τη γλυκόζη, ένα σάκχαρο που η μπανάνα περιέχει σε υψηλό ποσοστό. Το φρούτο αυτό λειτουργεί τονωτικά και βοηθά την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου.

5. Σπανάκι : Περιέχοντας μαγνήσιο, το σπανάκι βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων της κορτιζόλης, την ορμόνη του στρές.

6. Γλυκοπατάτες : Περιέχουν βιταμίνη Β6 , η οποία βοηθά στην παραγωγή σεροτονίνης, δημιουργώντας στον οργανισμό ένα αίσθημα ηρεμίας.

7. Όσπρια : Οι πρωτείνες των οσπρίων συμβάλλουν στη διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας, γιατί ανεβάζουν τα επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο και στο πεπτικό σύστημα. Οι φυτικές τους ίνες συμβάλλουν και στη σταθεροποίηση των επιπέδων του σακχάρου, αποτρέποντας έτσι τις απότομες μεταπτώσεις ενέργειας.

8. Πιπεριές και πιπερόριζα : Και τα δύο είναι ισχυρά αντικαταθλιπτικά και βελτιωτικά της διάθεσης.

9. Μη επεξεργασμένες τροφές ( τρόφιμα ολικής αλέσεως, σπόροι, κλπ): Διατηρούν σε φυσιολογικά επίπεδα τη χημεία του εγκεφάλου, οδηγώντας σε υψηλό επίπεδο συγκέντρωσης, ηρεμίας και ευδαιμονίας.

10.Αβοκάντο , ελιές, δημητριακά, φρούτα και λαχανικά : Σημαντικές πηγές υδατανθράκων. Διατηρούν σταθερές την ενέργεια και την διάθεση και μειώνουν τις πιθανότητες για έντονες εναλλαγές της διάθεσης.

11. Μαύρη σοκολάτα : Περιέχει ουσίες που βελτιώνουν τα επίπεδα φαινυλαιθυλαμίνης, τρυπτοφάνης ( που συντελεί στην αύξηση σεροτονίνης) αλλά και καφείνη, σελήνιο, μαγνήσιο και φλαβονοειδή που τονώνουν και ενισχύουν την καλή διάθεση. Συνιστάται αραιή κατανάλωσή της γιατί οδηγεί σε τροφοεξάρτηση.

12. Καφές : Σε μικρές δόσεις ( το πολύ 2 φλιτζάνια ημερησίως) ενεργοποιεί το κεντρικό νευρκό σύστημα και προκαλεί ευεξία. Θα πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο.

Πηγή : ΕΣΟΠΤΡΟΝ-ΣΕΙΡΑ NEXUS

Κατάθλιψη : Ενας ύπουλος εχθρός

Σύμφωνα με διεθνή στοιχεία στην Ελλάδα το 25% των ανδρών( περίπου 850.000 Ελληνες ) και το 33% των γυναικών( περίπου 1,1 εκατ. Ελληνίδες) πάσχουν από ήπια έως σοβαρή κατάθλιψη.
Οι φαρμακευτικές εταιρείες ( στις πολυεθνικές ανήκουν τα 9 απο τα 10 best sellers αντικαταθλιπτικά της ελληνικής αγοράς) στους επτά πρώτους μήνες του 2010 ( περίοδος ένταξης της Ελλάδας στο Μνημόνιο) εισέπραξαν περί τα 81 εκατ. ευρώ.
Τα χαρακτηριστικά ενός καταθλιπτικού ατόμου είναι :
1. Κατωτερότητας : Αίσθημα χαμηλής αυτοεκτίμησης
2. Λύπης : Αίσθημα μελαγχολίας που μπορεί να εκφραστεί με κλάματα, απομόνωση, διαταραχή στον ύπνο κλπ.
3. Ενοχής : Αίσθημα πως φταίει για όλα όσα συμβαίνουν και πως πρέπει να τιμωρηθεί
4. Εκνευρισμού : Κάποιες φορές παρατηρείται επιθετικότητα, θυμός κλπ

Τα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι :
1. Αλλαγές στην σκέψη : Δυσκολία στην ικανότητα προσοχής και συγκέντρωσης. Αρνητικές σκέψεις , αυτο-μειωτικές δηλώσεις και μηρυκασμός του παρελθόντος
2. Αλλαγές στα συναισθήματα : Ελλειψη ικανοποίησης με ότι προηγουμένως του άρεσε. Εντονος εκνευρισμός και ξεσπάσματα. Ελλειψη κινήτρων και απάθεια. Κοινός συναισθηματικός παρονομαστής είναι η αίσθηση της ανημποριάς και της απελπισίας.
3. Αλλαγές στη συμπεριφορά : Απάθεια, αποφυγή συναναστροφής με τους ανθρώπους, αλλαγές στην όρεξη και μείωση σεξουαλικής επιθυμίας.
4. Αλλαγές στους φυσιολογικούς ρυθμούς : Αλλαγές στον ύπνο , στην όρεξη, συνεχής κούραση και ευάλωτο ανοσοποιητικό σύστημα. Εξαρση ασθενειών με ψυχοσωματική βάση ( π.χ. γαστρεντερικά)

Η αντιμετώπιση της κατάθλιψης χωρίς φάρμακα μπορεί να γίνει κυρίως :
1. Με θετική σκέψη : Θέτοντας ρεαλιστικούς και χειροπιαστούς στόχους που να μπορούν να επιτευχθούν μέσα σε ένα λογικό χρονικό περιθώριο. Εχοντας κοντά μας ανθρώπους με θετική στάση ζωής. Ενισχύοντας την ανεξαρτησία μας έτσι ώστε να αποκτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας. Δεκτικότητα σε νέες ιδέες
2. Με οραματισμό : Αποκλείοντας τις αρνητικές σκέψεις που μας βασανίζουν σχηματίζουμε στο μυαλό την εικόνα του εαυτού μας όπως πραγματικά θα θέλαμε να είναι ώστε να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι.Να θυμόμαστε πάντα ότι ο εγκέφαλός μας είναι κατασκευασμένος με τέτοιο τρόπο, ώστε η νοερή απεικόνιση να λειτουργεί, άσχετα με το τι πιστεύει κανείς.

Βέβαια υπάρχουν και άλλες μέθοδοι όπως η ρεφλεξολογία, η αρωματοθεραπεία και η βοτανοθεραπεία.
Αναγνωρίζοντας όμως ότι τα πάντα είναι δημιουργήματα τών σκέψεών μας οι παραπάνω τρόποι αντιμετώπισης της κατάθλιψης χωρίς φάρμακα αποτελούν ίσως την καλλύτερη στρατηγική μας , ειδικά σε εποχές όπως η τωρινή κρίση που βιώνουμε καθημερινά όλοι μας
Πηγή : ΕΣΟΠΤΡΟΝ σειρά NEXUS

Κίνδυνοι απο την υπερκατανάλωση ενεργειακών ποτών

Πρόσφαρη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Pediatrics καταδεικνύει ότι δεν έχουν οριοθετηθεί ασφαλή όρια κατανάλωσης των ενεργειακών ποτών για τα μικρά παιδιά και τους εφήβους, καθώς η υπερκατανάλωσή τους μπορεί να προκαλέσει ταχυκαρδίες , αποπληξίες, εμφράγματα ακόμα και ξαφνικό θάνατο. Σύμφωνα με ειδικές έρευνες η υψηλή ποσότητα καφεϊνης , ταυρίνης, γκουαρανάς, νερατζιού, τζίνσενγκ, γκλουκουρολακτόνης, συμπλέγματοςβιταμινών Βκαι άλλων συστατικών, σε διαφορετικές συγκεντρώσεις κάνουν τα ενεργειακά ποτά ακατάλληλα για τον οργανισμό, ειδικά αν καταναλώνονται σε συνδυασμό με αλκοόλ.
Source : www.ibtimes.com

Φαρμακευτικές Εταιρείες , Κράτος και Ψυχιατρική

Η ανάγκη για το άνοιγμα μιας σοβαρής συζήτησης για το ζήτημα των ψυχοφαρμάκων ξεπερνά τα όρια της ψυχιατρικής. Aφορά την κοινωνία στο σύνολό της. Μια κοινωνία που καθοδηγείται και χειραγωγείται με τρόπο ώστε να πνίγει και να ναρκώνει την δυσφορία και τον πόνο που αναβλύζει στα σπλάγχνα της, μεταξύ άλλων και με ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά και κάθε είδους «νόμιμες» φαρμακευτικές ουσίες.


Το κοινωνικό πρόβλημα από την τρέχουσα χρήση του ψυχοφάρμακου είναι διττό : αφορά, αφενός, τα οικονομικά συμφέροντα και την κερδοφορία των γιγάντιων φαρμακευτικών εταιρειών και αφετέρου, τη χρήση του ψυχοφάρμακου ως ενός εργαλείου κοινωνικού ελέγχου. Το πρόβλημα αυτό και στις δύο του διαστάσεις, αντανακλάται και επικαθορίζει το ίδιο το θεραπευτικό πεδίο.


Το γεγονός ότι τα ψυχοφάρμακα είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την θεραπευτική αντιμετώπιση της ψυχικής διαταραχής είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης - αρκεί να είναι σαφές ότι είναι ένα εργαλείο ανάμεσα σε άλλα (που βοηθάει, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο) και όχι η μόνη απάντηση στο πρόβλημα της ψυχικής διαταραχής.


Το πρόβλημα αρχίζει από το σημείο που εγκαθιδρύεται και κυριαρχεί μια κακοήθης διαπλοκή ανάμεσα στην συγκρότηση και επικράτηση ενός «βιολογικού μοντέλου» στην ψυχιατρική (που μεταφράζεται, στο θεραπευτικό πεδίο, ως ένα «φαρμακευτικό μοντέλο») και στην επιδίωξη των φαρμακευτικών εταιρειών να αυξήσουν όσο γίνεται περισσότερο τις πωλήσεις και τα κέρδη τους από την με κάθε τρόπο προώθηση των προϊόντων τους.




ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΩΣ ΠΡΟΪΟΝ ΠΟΥ ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ


Είναι γνωστό ότι η έρευνα των δραστικών/θεραπευτικών ουσιών, η παραγωγή και η εμπορική τους διάθεση δεν ήταν ποτέ στα χέρια του κράτους, ούτε (η έρευνα) στα χέρια των πανεπιστημίων ως ανεξάρτητων φορέων. Γινόταν, πάντα, από ιδιωτικές επιχειρήσεις (σήμερα μερικές από αυτές είναι από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές παγκοσμίως) με κίνητρο το κέρδος.


Οπως έγραψε ο Irvin Cohen, που πρώτος έθεσε σε δοκιμή το Librium, “η ιστορία των βενζοδιαζεπινών (Valium κλπ) αποτελεί, βασικά, ένα μοντέλο του πώς ένας θεραπευτικός παράγοντας επινοείται και προωθείται από ένα φαρμακοβιομήχανο, που απλώς αναζητάει ένα φάρμακο ανώτερο από άλλα που είναι ήδη στην αγορά” (1). Η έρευνα των πανεπιστημιακών επιστημόνων ήταν πάντα, στον ένα στον άλλο βαθμό, χρηματοδοτημένη από τις εταιρείες, σε μια σχέση αμοιβαίου οφέλους.


Μόνο όποιος εθελοτυφλεί, δεν μπορεί να δει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει η νομοτελειακή ανάγκη της εταιρείας να προωθήσει το προϊόν της και να κερδίσει από αυτή την προώθηση. Και όχι απλώς να κερδίσει, αλλά και να εξάγει ένα αυξημένο ποσοστό κέρδους σε σχέση με το κεφάλαιο που έχει επενδύσει. Είναι επόμενο ότι, όπως συμβαίνει σε κάθε καπιταλιστική εταιρεία, θα γίνει η κάθε δυνατή προσπάθεια να πεισθεί ο καταναλωτής για την ποιότητα του προϊόντος και ότι θα χρησιμοποιηθεί κάθε δυνατό μέσο επηρεασμού της «επιλογής» του, θεμιτό και αθέμιτο.


Το γεγονός ότι μεσολαβούν ελεγκτικοί μηχανισμοί για την καταλληλότητα του φαρμάκου, τις παρενέργειές του και τους κινδύνους από τη χρήση του (έτσι ώστε να δοθεί ή όχι άδεια κυκλοφορίας με συγκεκριμένες, κάθε φορά, ενδείξεις), δεν αποτελεί ασφάλεια για τον καταναλωτή, δεδομένου ότι η φαρμακευτική εταιρεία έχει τα μέσα να επηρεάζει όχι μόνο την έρευνα και την παραγωγή επιστημονικών εργασιών, που επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου, ελαχιστοποιώντας ή και αποκρύπτοντας τις παρενέργειες και τους κινδύνους, αλλά και τους ίδιους τους ελεγκτικούς / αδειοδοτικούς μηχανισμούς, μέσα από ένα πολυδαίδαλο δίκτυο διαπλοκής και διαφθοράς, που υφαίνεται γύρο από τα τεράστια κονδύλια των εταιρειών για δωροδοκία και εξαγορά όλων των κομβικών σημείων στην διακίνηση και προώθηση του φαρμάκου – με πρώτους, μια μεγάλη μερίδα γιατρών.





Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΩΝ


Δεν είναι μόνο ότι οι πολυεθνικές του φάρμακου έχουν συμβάλλει στην πρωτοκαθεδρία, στις μέρες μας, της βιολογικής κατεύθυνσης στην ψυχιατρική, αλλά έχουν, επίσης, συμβάλλει και στον αποικισμό της ίδιας της λεγόμενης «κοινωνικής» ψυχιατρικής από την πρωτοκαθεδρία του φάρμακου. Η πλειοψηφία των ψυχιάτρων, αλλά και των γιατρών άλλων ειδικοτήτων, είναι πεπεισμένη (και εκπαιδεύεται να είναι πεπεισμένη) για την μονοδιάστατη βιολογική βάση της ψυχικής δυσφορίας / αρρώστιας / διαταραχής, ως δυσλειτουργίας του εγκεφάλου, την οποία μπορεί κανείς να επιδιορθώσει διαμέσου του φάρμακου. Αυτή η «προδιάθεση» (που στην ακραία, δογματική εκδοχή της, ισοδυναμεί με καθαρή δειδαιμονία και προκατάληψη) παγιώνεται από τη δράση των εταιρειών και των τεράστιων κονδυλίων που διαθέτουν για τον επηρεασμό των γιατρών.


Το αποτέλεσμα είναι ότι, στις μέρες μας, αυτά τα ψυχοφάρμακα έχουν τέτοια πέραση, που η πλειοψηφία των ασθενών βλέπει τους γιατρούς κυρίως ως «ενδιάμεσους» διαρκώς νεώτερων προϊόντων με μαγικές δυνατότητες, παρά ως θεραπευτές, ικανούς να χρησιμοποιήσουν την ίδια τη σχέση γιατρού - ασθενή θεραπευτικά.


Σκοπός των εταιρειών δεν είναι, φυσικά, απλώς η μονοπώληση, από το φάρμακο, της θεραπείας των επίσημα διαγνωσμένων ως πασχόντων από μια ψυχική διαταραχή, αλλά η διάχυση του φαρμάκου στον γενικό πληθυσμό, διαμέσου όλων των ιατρικών ειδικοτήτων και ιδιαίτερα αυτών που εμπλέκονται στην πρωτοβάθμια υγεία και στη λειτουργία των εξωτερικών ιατρείων. Ένα μεγάλο μέρος της λεγόμενης «κοινωνικής ψυχιατρικής» δεν ανάγεται σε τίποτα περισσότερο «από την αδιαφοροποίητη και εκτεταμένη συνταγογράφηση των ψυχοφαρμάκων στον πληθυσμό», (2) μέσα από τις ίδιες τις κοινοτικές υπηρεσίες, που υποτίθεται ότι θα αναδείκνυαν, στην αντίληψη και στην πρακτική τους, τον πολυδιάστατο χαρακτήρα του ψυχικού πόνου (ενάντια στην αναγωγική/απλοποιητική προσέγγιση της ιδρυματικής - νοσοκομειακής ψυχιατρικής).






ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ-ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΠΟΥΣ


Η επιδίωξη των φαρμακευτικών εταιρειών να διαδώσουν όσο γίνεται περισσότερο και να κάνουν απαραίτητο για τον καθένα, το κάθε είδους «χάπι της ευτυχίας», συμπίπτει με τις κεντρικές κατευθύνσεις της σύγχρονης βιοπολιτικής, για τον έλεγχο του πληθυσμού. Μέσα στον ορυμαγδό των διεθνών οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών γεγονότων της φετεινής χρονιάς, δεν έγιναν όσο έπρεπε αντιληπτές μερικές εξαιρετικά επικίνδυνες εξελίξεις, που έχουν σχέση με την επιδίωξη της περαιτέρω ενδυνάμωσης της παντοκρατορίας των πολυεθνικών του φαρμάκου, διαμέσου της διαπλοκής τους με μια από τις πιο αντιδραστικές κυβερνήσεις στην ιστορία του καπιταλισμού, την κυβέρνηση Μπους.


Ηδη πριν από τις πρόσφατες εκλογές στις ΕΠΑ, η κυβέρνηση Μπους ανακοίνωσε ότι προωθεί ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα «ψυχικής υγείας», που αφορά τον έλεγχο όλου του πληθυσμού των ΕΠΑ, συμπεριλαμβανόμενων όλων των παιδιών - και αυτών της προσχολικής ηλικίας - για την πιθανότητα «ψυχικών διαταραχών», ήδη παρόντων, ή με προδιάθεση ν΄ αναπτυχθούν στο μέλλον, έτσι ώστε τα παιδιά αυτά να κάνουν «έγκαιρη θεραπεία» με ψυχοφάρμακα, αντιψυχωσικά και αντικαταθλιπτικά.(3)


Όπως αποκάλυψε το περιοδικό “British Medical Journal”(BMJ), στις 19 Ιουνίου, η κυβέρνηση Μπους είχε ορίσει, τον Απρίλιο του 2002, μια Επιτροπή, με το όνομα «Πρωτοβουλία Νέας Ελευθερίας» (New Freedom Initiative) με σκοπό να κάνει μια πλήρη μελέτη του συστήματος παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας των ΕΠΑ. Η Επιτροπή εξέδωσε τις συστάσεις της, τον Ιούλιο του 2003 και η κυβέρνηση Μπους έδωσε οδηγίες σε περισσότερους από 25 ομοσπονδιακούς φορείς ν΄ αναπτύξουν ένα σχέδιο εφαρμογής βασισμένο πάνω σ΄ αυτές τις συστάσεις. (4)


Οι προτάσεις της Επιτροπής συνοψίζονται στον ολοκληρωτικό έλεγχο (screening), από πλευράς ψυχικής υγείας, των «καταναλωτών όλων των ηλικιών». Σύμφωνα με την Επιτροπή, αυτό είναι αναγκαίο γιατί «παρά την συχνότητά τους, οι ψυχικά διαταραχές συχνά δεν διαγιγνώσκονται». (5)


Ο πρόεδρος της Επιτροπής, ψυχίατρος Graham Emslie, δήλωσε ότι «κάθε χρόνο μικρά παιδιά διώχνονται από το νηπιαγωγείο και τους παιδικούς σταθμούς λόγω εξαιρετικά διαταρακτικών συμπεριφορών και συναισθηματικών διαταραχών». «Υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία ότι αν ταυτοποιήσεις, σ΄ ένα πρώιμο στάδιο, τα παιδιά που είναι επιθετικά, μπορείς να παρέμβεις… και ν΄ αλλάξεις την διαδρομή της ζωής τους». (6)







ΤΟ “TEXAS PROJECT”


Ο Gr. Eslie είναι αυτός που είχε επιμεληθεί της ανάπτυξης του γνωστού ως «πιλοτικού προγράμματος του Τέξας», πάνω στο οποίο βασίζεται το σχέδιο της κυβέρνησης Μπους.(7) Το πιλοτικό αυτό πρόγραμμα είναι γνωστό ως “Texas Medication Algorithm” (TMAP) και είχε εφαρμοστεί από τον Μπους, όταν ήταν κυβερνήτης του Τέξας, στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας και στο σωφρονιστικό σύστημα (φυλακές) της πολιτείας αυτής, με την χρηματοδότηση, μεταξύ άλλων και αρκετών μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών και με τη θερμή υποστήριξη της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (ΑΡΑ), που είχε καλέσει για την αύξηση της χρηματοδότησης για την εφαρμογή του σχεδίου αυτού. Οπως δήλωσε ο διευθυντής του τομέα έρευνας της ΑΡΑ, «αυτό που είναι καλό με το ΤΜΑΡ, είναι ότι αποτελεί ένα λογικό σχέδιο βασισμένο πάνω σε στοιχεία για την αποτελεσματικότητα από κλινικές δοκιμές».


Το ΤΜΑΡ προωθεί τη χρήση των νέων και πανάκριβων αντιψυψωσικών και αντικαταθλιπτικών για την θεραπεία, μεταξύ άλλων, των παιδιών σχολικής ηλικίας, στα οποία έχει τεθεί η διάγνωση «προβλήματα συμπεριφοράς».


Οπως έγραψε το British Medical Journal, το σχέδιο που προτείνει η Επιτροπή που όρισε ο Μπους, ξεκινά με μια μεγαλόστομη διακήρυξη υπέρ της «πλήρους ενσωμάτωσης των ψυχικά πασχόντων στην κοινότητα, με την παροχή υπηρεσιών στην κοινότητα, παρά σε ιδρύματα» («Progress Report” της “New Freedom Initiative”, Μαρτίου 2004).(8) Και προχωρά να εξηγήσει τι εννοεί με αυτό.


Προτείνει την «σύνδεση του ελέγχου (screening) με θεραπεία και υποστηρικτικά συστήματα”, μεταξύ άλλων και “legge artis θεραπείες”, που χρησιμοποιούν «ειδικά φάρμακα για ειδικές συνθήκες». Η Επιτροπή συστήνει το ΤΜΑΡ, ως ένα μοντέλο σχεδίου φαρμακευτικής θεραπείας, που δείχνει μια «βασισμένη στη εμπειρία πρακτική (evidence based practice) που οδηγεί σε καλλίτερα αποτελέσματα στους

καταναλωτές».(9)







ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ


Ωστόσο, το Texas project ήρθε μ΄ ένα εκκωφαντικό τρόπο στο προσκήνιο της δημοσιότητας στις ΕΠΑ όταν φέτος, στις 15 Μαϊου, ο Allen Jones, ένας αξιωματούχος του Γραφείου του Γενικού Επιθεωρητή (Inspector General) στην Πενσυλβάνια, που συμμετείχε στην εφαρμογή, σ΄ αυτή την πολιτεία, μιας εκδοχής αυτού του προγράμματος, αποκάλυψε ότι «ανώτεροι υπάλληλοι σε κρίσιμα πόστα για την υλοποίηση του σχεδίου χορήγησης των φαρμάκων, έλαβαν χρήματα και δώρα από τις φαρμακευτικές εταιρείες που ενδιαφέρονται για τον φαρμακευτικό αλγόριθμο». (10) O Jones απολύθηκε, γι΄αυτές τις αποκαλύψεις του, στα μέσα του Ιουνίου.


Ο Jones είχε δηλώσει, τότε, ότι «η ίδια πολιτικο-φαρμακευτική συμμαχία, που βρίσκονταν πίσω από το ΤΜΑΡ, χρησιμοποιούσε την «New Freedom Commission», για να ενισχύσει το ΤΜΑΡ ώστε να γίνει ολοκληρωμένη εθνική πολιτική για την θεραπεία των ψυχικών διαταραχών με ακριβά και πατενταρισμένα φάρμακα, που έχουν αμφίβολα αποτελέσματα και θανάσιμες παρενέργειες και να αναγκάσει τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες να πληρώνουν αυτά τα φάρμακα».






Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ


Για να καταλάβει κανείς τι διακυβεύεται στο ζήτημα της φρενήρους προσπάθειας των φαρμακευτικών εταιρειών για την αύξηση της διάδοσης των νεώτερων ψυχοφαρμάκων, αρκεί να συγκρίνει το κόστος της θεραπείας με ένα παλιό αντιψυχωτικό (το Aloperidin), με αυτό των νεώτερων, λεγόμενων «άτυπων» αντιψυχωτικών, τα οποία, ενώ δεν έχουν μεγαλύτερη (αντίθετα, συνήθως, ίση ή μικρότερη) αποτελεσματικότητα από το Aloperidin (το οποίο χρησιμομοιούν πάντα ως σημείο αναφοράς και μέτρο σύγκρισης), παρουσιάζουν το πλεονέκτημα ότι δεν έχουν, ή έχουν σε μικρό βαθμό, τις πολύ ενοχλητικές παρενέργειες του πρώτου, ιδιαίτερα αυτές που προέρχονται από το εξωπυραμιδικό σύστημα (τρόμος, ακαθησία, δυστονία κλπ, αλλά και την εξαιρετικά σοβαρή όψιμη δυσκινησία) και έτσι γίνονται περισσότερο ανεκτά από τους ασθενείς (χωρίς αυτό, φυσικά, να είναι πάντα ο κανόνας, δεδομένου ότι και αυτά έχουν παρενέργειες και, εν πάσει περιπτώσει, ακόμα και γι΄ αυτά τα «άτυπα», που κυκλοφορούν αρκετά χρόνια τώρα, χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να διαπιστωθεί πραγματικά η τυχόν δυσμενής επίδρασή τους). Υπολογίζοντας την αντιστοιχία της δοσολογίας ανάμεσα στα διαφορετικά φάρμακα, με ισοδύναμη δοσολογία, η μηνιαία θεραπεία με Aloperidin στοιχίζει 5 Ε,

ενώ με τα νεώτερα Risperdal και Zyprexa στοιχίζει 189 και 330 Ε αντίστοιχα.


Για να δώσουμε ένα παράδειγμα, η ολανζαπίνη (Zyprexa), που φιγουράρει ως πρώτης γραμμής φάρμακο στο ΤΜΑΡ, είχε έσοδα από τις παγκόσμιες πωλήσεις της, το 2003, 4.28 δισ. δολλάρια, αποτελώντας το πρώτο σε πωλήσεις φάρμακο της Elli Lilly. Τα έσοδα από την ολανζαπίνη ανήλθαν σε περισσότερο από το ένα τρίτο των εσόδων από τις συνολικές πωλήσεις της Lilly. Σύμφωνα με τους New York Times (περσινό άρθρο του Gardiner Harris), 2.63 δισ. δολλάρια ήταν τα έσοδα από τις πωλήσεις της ολανζαπίνης στις ΕΠΑ, εκ των οποίων, το 70% πληρώνεται από κρατικές υπηρεσίες (Medicare, Medicaid). (11)






ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ


Κύκλοι μέσα από το ίδιο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (γύρο από τον γερουσιαστή Ron Paul), δήλωναν, το Σεπτέμβρη, ευθαρσώς ότι «η φαρμακευτική βιομηχανία έπεισε τον πρόεδρο Μπους να υποστηρίξει τον υποχρεωτικό έλεγχο της κατάστασης ψυχικής υγείας κάθε παιδιού στις ΕΠΑ, συμπεριλαμβανόμενων αυτών της προσχολικής ηλικίας και συνεχίζει τώρα τις προσπάθειές της για να πείσει το Κογκρέσσο...Το σχέδιο αυτό δεν είναι παρά μια δυσκόλως υποκρυπτόμενη προσπάθεια των φαρμακευτικών εταιρειών να επιτύχουν μιαν ευρύτερη αγορά για τα πανάκριβα αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωτικά τους φάρμακα, βάζοντας την κυβέρνηση σε περιοχές της ζωής των Αμερικανών που μέχρι τώρα δεν της ανήκαν...Το πραγματικό όφελος για τις φαρμακευτικές εταιρείες θα είναι η αναγκαστική χορήγηση φαρμάκων στα παιδιά, την οποία θα έχει ως αποτέλεσμα – όπως μάθαμε μ΄ ένα τραγικό τρόπο με τη Ritalin – ακόμα και όταν οι γονείς αρνούνται» (Kent Snyder, εκ μέρους της Liberty Committee, που ίδρυσε ο Paul).(12) Μάλιστα ο Paul επρόκειτο να καταθέσει μια τροπολογία ενάντια στην συμπερίληψη στον σχετικό οικονομικό προϋπολογισμό για το 2005, του σχεδίου για τον υποχρεωτικό έλεγχο και χορήγηση ψυχοφαρμάκων στα παιδιά. (για την ριταλίνη βλέπε παρακάτω, με αφορμή την επαναφορά της στη θεραπευτική πρακτική στην Ιταλία).


Γενικά, τα σχέδια του Μπους έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από όλο το πολιτικό φάσμα. Χαρακτηρίστηκαν ως η πιο ολοκληρωτικού χαρακτήρα προσπάθεια για να αναχθεί η διαφωνία, ή η «παρέκκλιση», σε παθολογία (σε ψυχική διαταραχή) –δεδομένου ότι, όπως υπολογίζει η επιτροπή, που συγκρότησε την πρόταση, διαμέσου των σχολείων και μόνο, θα μπορούν να ελέγξουν 52 εκατομμύρια μαθητές και 6 εκατομμύρια ενήλικες που δουλεύουν στα σχολεία. (13) Αλλοι τόνισαν ότι «αμφισβητούνται τα γονικά δικαιώματα πάνω στα παιδιά», ότι «επιβάλλεται ένας ”πολιτικά σωστός”, αντι-αμερικανικός τρόπος ζωής» κλπ (14)






Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ . ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΡΟ, Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΟΥΣ


Καταλαβαίνει κανείς ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες, όπως θα φανεί παρακάτω, θα χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο στη διάθεσή τους, από τη μια, για νά μεγαλοποιήσουν τη δραστικότητα και να πολλαπλασιάσουν τις ενδείξεις χρήσης του φαρμακευτικού τους προϊόντος και από την άλλη, για να μειώσουν ή και να εξαφανίσουν τη δημοσιοποίηση των κινδύνων από τη χρήση του.


Ο Jones δεν είχε παραλείψει να σημειώσει ότι οι εταιρείες που συμμετείχαν στο ξεκίνημα του “Texas project” ήταν και οι μεγάλοι χηματοδότες της προεκλογικής εκστρατείας του Μπους – την ίδια στιγμή που μέλη της παραπάνω αναφερθείσας New Freedom Commission είχαν χρηματίσει μέλη συμβουλευτικών επιτροπών των ίδιων αυτών εταιρειών και άλλα είχαν άμεση σχέση με το ΤΜΑΡ.(15)


Είναι γνωστό ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες συνεισέφεραν στην προεκλογική εκστρατεία του Μπους τρεις φορές περισσότερα χρήματα απ΄ ό, τι σ΄ αυτήν του Κέρι. Από τα 1.6 δισ. δολλάρια των εισφορών της Eli Lilly στα πολιτικά κόμματα, το έτος 2000, το 82% πήγε στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και στον Μπους. Ηταν τότε που ο Μπους, στην προεκλογική του εκστρατεία, υποστήριζε ανοιχτά το Texas project και, επίσης, το γεγονός ότι η νομοθεσία που είχε περάσει, επεξέτεινε την κάλυψη των ψυχοφαρμάκων από το ομοσπονδιακό πρόγραμμα Medicaid.


Αλλά και άλλες φαρμακευτικές εταιρείες, που βρίσκονται πίσω από το Texas project, χρηματοδοτούσαν γενναία (και εξακολούθησαν και το 2004) την προεκλογική εκστρατεία του Μπους (είχαν δώσει, μέχρι τον Απρίλη φέτος, 764.274 δολ. στον Μπους και μόλις 149.400 δολ. στον Κέρι).






ELI LILLY ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΠΟΥΣ : ΜΙΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ ΣΧΕΣΗ ΑΓΑΠΗΣ


Ειδικώτερα, για τις σχέσεις της Eli Lilly με την οικογένεια Μπους, πολλοί μιλούν για

δεσμούς που ισοδυναμούν με ένα Lillygate (τα στοιχεία από το άρθρο του Bruce Levine).


Για να γίνει ανάγλυφα κατανοητό πώς ασκούνται οι επηρεασμοί και τι πραγματικά είναι η περίφημη «διαπλοκή», αρκεί να δει κανείς ποιοί βρίσκονται ή βρίσκονταν στις μισθοδοτικές καταστάσεις της Eli Lilly:


- ο πατήρ Μπους, πρώην πρόεδρος των ΕΠΑ, πρώην αρχηγός τηςCIA, πρώην μέλος του συμβουλίου των διευθυντών (Board of Directors) της Lilly.

- ο Sidney Taurel, γενικός διευθυντής (chief executive officer-CEO) της Lilly, που διορίστηκε από τον πρόεδρο Μπους το νεώτερο, μέλος του Homeland Security Council (Υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας).

- ο Ken Lay, πρώην CEO της Enron και πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Lilly.

- ο Mitch Daniels, πρώην διευθυντής Διαχείρισης και προϋπολογισμού του Μπους και πρώην αντιπρόεδρος της Lilly.

- η Εθνική Συμμαχία για τοους Ψυχικά Ασθενείς (Νational Alliance for the Mentally Ill - NAMI). (16)

Επιπλέον, μερικά από τα μέλη της New Freedom Commission, ήταν μέλη των διοικητικών συμβουλίων των εταιρειών αυτών, ενώ άλλα είχαν άμεσους δεσμούς με το ΤΜΑΡ.


Για να επανέλθουμε στο παράδειγμα της ολανζαπίνης (Zyprexa), η σημασία της είναι ζωτική για την Lilly, δεδομένου ότι το πλέον φημισμένο προϊόν της, το Prozac, έχει πάρει την κατιούσα στις πωλήσεις, μετά την απώλεια της προστασίας της ευρεσιτεχνίας (patent) και από 2 δισ. δολ. ετήσια έσοδα κάποτε, έπεσε, το 2003, στα 645.1 εκατ. δολάρια. Οι προειδοποιήσεις ότι η ολανζαπίνη μπορεί να προκαλεί διαβήτη (αρχικά από βρετανικές και ιαπωνικές υπηρεσίες και το 2003 και από το Food and Drug Admonistration-FDA- των ΕΠΑ) δεν την εμπόδισε να παρουσιάζει αύξηση κατά 16% στις πωλήσεις της, το 2002, ενώ την ίδια στιγμή που η Lilly προωθούσε τις πωλήσεις των αντιδιαβητικών της φαρμάκων (Actos, Humulin, Humalog), που απέφεραν 2.51 δισ. δολάρια το 2003, προκαλώντας εύλογα σχόλια (με το ένα φάρμακο προκαλούμε διαβήτη και με το άλλο τον θεραπεύουμε).


Θα αναφέρουμε μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα για το πώς η Εli Lilly αξιοποιεί και χρησιμοποιεί τις σχέσεις διαπλοκής.


Οταν το 2002 ο Μπους υπέγραψε την Homeland Security Act για να «θωρακίσει», υποτίθεται, την χώρα απέναντι στη «τρομοκρατία» (μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001), δεν παρέλειψε, όπως αποκάλυψαν οι New York Times, στις 25 Νοέμβρη 2002, να περάσει, την τελευταία στιγμή, με τον γνωστό τρόπο που περνούν οι τροπολογίες και στην ελληνική Βουλή, ένα πρωτοφανές άρθρο, θαμμένο μέσα στον όγκο του νομοσχεδίου, που προστατεύει την Eli Lilly και μερικές άλλες γιγάντιες φαρμακευτικές εταιρείες από μηνύσεις γονέων, που θεωρούν ότι τα παιδιά τους είχαν βλαφθεί από το thimerosal. Το thimerosal είναι ένα συντηρητικό που περιέχει υδράργυρο και χρησιμοποιούνταν από την Eli Lilly και άλλες εταιρείες στην Παρασκευή εμβολίων. Το 1999, η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιάτρων και η Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας ζήτησαν από τους κατασκευαστές εμβολίων να πάψουν να χρησιμοποιούν συντηρητικά που περιέχουν υδράργυρο. Και ενώ, ήδη το 2002, υπήρχαν μια σειρά από μηνύσεις που έσυραν την Lilly στα δικαστήρια, ο πρόεδρος Μπους διόρισε τον γενικό διευθυντή της Sidney Taurel, ως μέλος της Homeland Security Advisory Council (17)


Ενα άλλο παράδειγμα είναι το πώς η Lilly προσπάθησε να πλασάρει το Prosac Weekly, όταν το κλασσικό της Prosac άρχισε, για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, να πέφτει σε πωλήσεις. Οι αντιπρόσωποι της Lilly στην Φλόριντα κατάφεραν ν΄ αποκτήσουν πρόσβαση σε φακέλους ασθενών που, προφανώς, περιείχαν εμπιστευτικές πληροφορίες γι΄ αυτούς και, χωρίς καμιά άδεια, ταχυδρόμησαν σ΄ αυτούς τους ασθενείς δείγματα του Prosac Weekly. Πώς η Lilly βρήκε αυτούς τους φακέλους και τα στοιχεία τους; Είναι απλό : η κυβέρνηση Μπους έβαλε σε εφαρμογή ρυθμίσεις που είχε ετοιμάσει ως πρόταση η κυβέρνηση Κλίντον (για να επιβεβαιωθεί η ανυπαρξία διαφορών μεταξύ των δύο κομμάτων σε όλα τα βασικά ζητήματα) ότι αυτοί που παρέχουν υπηρεσίες υγείας και φροντίδας έχουν το δικαίωμα να πωλούν εμπιστευτικές ιατρικές πληροφορίες σε εμπορικές φίρμες και σε φαρμακευτικές εταιρείες.(18)








Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗ ΚΕΔΡΟΣΚΟΠΙΚΗΣ «ΝΑΜΙ»


Σε μιαν άλλη περίπτωση, όταν η πολιτεία του Κεντάκυ προσπάθησε να κόψει το Zyprexa (ολανζαπίνη) από την λίστα των προτιμώμενων φαρμάκων (αφού το πρόγραμμα Medicaid της πολιτείας είχε έλλειμα, το 2002, 230 εκ. δολλάρια και δαπάνες μόνο για το Zyprexa, 36 εκ. δολλάρια). Τότε, η μη κερδοσκοπική ΝΑΜΙ (Εθνική Συμμαχία για τους Ψυχικά Ασθενείς) έκανε μια τεράστια εκστρατεία κατά της περικοπής με έξοδα πληρωμένα από την Eli Lilly.


Η ΝΑΜΙ πήρε, στο διάστημα 1996-99 συνολικά 11.7 εκ. δολλάρια από φαρμακευτικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων και από τη Lilly, η συνεισφορά της οποίας έφτασε τα 2.87 εκ δολλάρια. Στη χρηματοδότηση της Lilly περιλαμβανόταν και ένας δικός της διοικητικός, που εργαζόταν στα γραφεία της ΝΑΜΙ, αλλά έπαιρνε το μισθό του από την Lilly (αναφέρεται στο άρθρο του Ken Silverstein στο περιοδικό Mother Jones, 1999). H NAMΙ είναι μια μεγάλη μη κερδοσκοπική εταιρεία που περιλαμβάνει ψυχικά ασθενείς (χρήστες) και θεωρείται ότι αγωνίζεται για τα δικαιώματά τους.(19)






Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ


Ενα παράδειγμα του τρόπου που οι γιγάντιες φαρμακευτικές εταιρείες χειραγωγούν τα δικαστήρια είναι ο τρόπος που η Lilly χειρίστηκε στα δικαστήρια την μήνυση που της έκαναν τα θύματα του Josheph Wesbecker, που, το 1989, μετά από λήψη γα ένα μήνα Prosac, τράβηξε το όπλο του, σκότωσε 8 άτομα και τραυμάτισε 12 πριν αυτοκτονήσει. Οπως είναι γνωστό, υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για την πιθανότητα το αντικαταθλιπτικό Prosac (φλουοξετίνη) να προκαλεί έκρηξη βίας κατά του εαυτού και άλλων. Πάνω από 150 μηνύσεις για το Prosac είχαν τεθεί στο αρχείο ήδη μέχρι το 1994. Η Lilly θεωρούσε βέβαιη τη νίκη της και αυτή τη φορά. Ηδη από το 1991 όταν μια επιτροπή του FDA (του Φορέα που δίνει την άδεια κυκλοφορίας και τις ενδείξεις, προειδοποιήσεις κλπ για τα φάρμακα στις ΕΠΑ) που ερευνούσε την πιθανή σχέση μεταξύ Prosac και βίας είχε αποφασίσει ότι δεν χρειάζεται για το Prosac να έχει επιγραφή που να προειδοποιεί για πιθανότητα πρόκλησης βίας. Αλλά το 1994 φημολογούνταν ότι πέντε από τα εννέα μέλη της επιτροπής του FDA είχαν δεσμούς με τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, δύο, δε, εξ αυτών ήταν ερευνητές για μελέτη του Prosac, χρηματοδοτούμενη από τη Lilly. Οταν στη διαδικασία της δίκης η Lilly τα βρήκε κάποια στιγμή “σκούρα”, πλήρωσε μάρτυρες για να μην εμφανιστούν στο δικαστήριο, κάτι που, όταν ερευνήθηκε σε βάθος, μετέτρεψε την αναμενόμενη νίκη σε “συμβιβασμό” (20).


Μονολότι η Eli Lilly δεν έχει καταδικαστεί, μέχρι τώρα, στις δίκες στις οποίες σύρθηκε, με την κατηγορία ότι το Prosac ενοχοποιείται για περιστατικά βίαιης και αυτοκτονικής συμπεριφοράς από άτομα που το ελάμβαναν ως αντικαταθλιπτική αγωγή, μερικά δικαστήρια πήραν αποφάσεις που ενοχοποιούσαν την λήψη, από δράστες βίαιων εγκλημάτων, του Zoloft (Αυστραλία) και του Paxil της GlaxoSmithKline (παροξετίνη, στην Ελλάδα εμπορική ονομασία Seroxat) στο Γουαϊόμινγκ των ΕΠΑ. Οπως το Prosac, ανήκουν και αυτά στους SSRI (αναστολείς της επαναρρόφησης της σεροτονίνης).


Ηδη το 1999, είχαν αναφερθεί στη FDA 2000 αυτοκτονίες από χρήστες Prosac, από τις οποίες, τουλάχιστον το ένα τέταρτο, φαινόταν να οφείλεται σε ακαθησία και διέγερση. Αν, όπως αναφέρει η FDA, μόνο το ένα εκατοστό των σοβαρών παρενεργειών αναφέρεται σ΄ αυτήν, τότε υπολογίζεται ότι, μέχρι το 1999, είχαν υπάρξει 50.000 αυτοκτονίες σχετιζόμενες με την ακαθησία. Για το σύνολο των SSRI’ s ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος.






ΚΑΙ ΕΠΑΦΕΣ “ΤΡΙΤΟΥ ΤΥΠΟΥ”


Στο διεθνή Τύπο μπορεί να βρει κανείς πλήθος πληροφοριών για τις σχέσεις των πολυεθνικών του φάρμακου με το κράτος για την κοινή και με αμοιβαίο όφελος συνεργασία τους – όπως πχ η προμήθεια, το 1953, της CIA από την Eli Lilly με LSD προκειμένου η πρώτη να κάνει πειράματα πλύσης εγκεφάλου (John Marks : The search for the “Manchurian Candidate”: the CIA and the mind control-the secret history of the behavioral sciences, 1979, Washington Post, 1985, New York Times, 1988). (21)


ΠΩΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΕΝΟΣ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΟΥ


Μια άλλη πτυχή του σκανδαλώδους τρόπου με τον οποίο πλαστογραφούνται και πλασάρονται τα ερευνητικά δεδομένα για τις ενέργειες και τις παρενέργιες των ψυχιφαρμάκων είναι η αποκάλυψη, πριν ένα χρόνο (7 Δεκέμβρη 2003) του βρετανικού «Observer» για την απάτη, που συχνά κρύβεται, πίσω από επιστημονικά, υποτίθεται, άρθρα για τη δράση και τα οφέλη των φαρμάκων, που δημοσιεύονται σε γνωστά ιατρικά περιοδικά και υπογράφονται από γνωστούς επιστήμονες, γιατρούς και μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, ενώ έχουν γραφτεί από «συγγραφείς –φαντάσματα», που πληρώνονται από φαρμακευτικές εταιρείες.(22)


Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα μισά από τα άρθρα που δημοσιεύονται στα επιστημονικά ιατρικά περιοδικά είναι γραμμένα από «συγγραφείς- φαντάσματα». Γνωστοί γιατροί βάζουν το όνομά τους κάτω από το άρθρο και πληρώνονται αδρά γι΄ αυτό, ενώ οι πραγματικοί συγγραφείς παραμένουν άγνωστοι. Αυτά τα άρθρα, γράφει ο «Observer», αναφερόμενος στην εμπειρία της Βρετανίας, παρελαύνουν μπροστά από τους γενικούς γιατρούς (GP-general practitioners) για τους πείσουν να συνταγογραφήσουν τα παρουσιαζόμενα φάρμακα.


Οπως ανέφερε μια υπάλληλος του εκδοτικού μηχανισμού μιας εταιρείας που ειδικεύεται στην συγγραφή ιατρικών άρθρων (που εν συνεχεία υποβάλλει για δημοσίευση σε ιατρικά περιοδικά) «αυτό που έκανε ο βοηθός σύνταξης – δηλ. η ίδια- ήταν, πριν υποβληθεί ένα άρθρο σ΄ ένα περιοδικό ηλεκτρονικά ή σε δισκέτα, ν΄ ανοίγει τις «ιδιότητες φακέλου» (file properties) στον υπολογιστή και να σβήνει τα ονόματα των “συγγραφέων – φαντάσματα” ή της εταιρεία συγγραφής ιατρικών άρθρων και να τα αντικαθιστά με το όνομα ενός προσώπου, που είχε πρσκληθεί από μια φαρμακευτική εταιρεία να μπει ως συγγραφέας, αλλά ο οποίος δεν είχε καμμιά πραγματική συνεισφορά στο κείμενο» (επιστολή της Susanna Rees, British Medical Journal website).


Το άρθρο του «Observer» αποκαλύπτει περιπτώσεις από όλο το φάσμα των ιατρικών επιστημονικών δημοσιεύσεων, αλλά αυτό που τονίζει, είναι ότι το πρόβλημα έχει γίνει τεράστιο στον τομέα της ψυχιατρικής. Αναφέρει το παράδειγμα ενός ψυχιάτρου, του David Healy, στο πανεπιστήμιο της Ουαλλίας που έκανε έρευνα για τους πιθανούς κινδύνους των αντικαταθλιπτικών, όταν πήρε ένα e-mail από μια φαρμακευτική εταιρεία, που του έστελνε ένα 12σέλιδο κείμενο «βασισμένο σε ό, τι έχετε δημοσιεύσει, για να ελαφρύνουμε το φορτίο της δουλειάς σας».


Στο κείμενο, που επρόκειτο να παρουσιαστεί σ΄ ένα επικείμενο συνέδριο, εμφανιζόταν το όνομα του ως άνω ψυχιάτρου ως μόνου συγγραφέα. Οταν αυτός, επειδή θεώρησε ότι η παρουσίαση του συγκεκριμένου φαρμάκου ήταν υπέρ το δέον ευνοϊκή, πρότεινε μερικές αλλαγές, η εταιρεία απάντησε λέγοντας ότι «παρέλειπε μερικά σημαντικά από εμπειρική άποψη σημεία». Τελικά, το ίδιο αυτό κείμενο, εμφανίστηκε, στη αρχική του μορφή, στο συνέδριο και εν συνεχεία δημοσιεύτηκε σ΄ ένα ψυχιατρικό περιοδικό με το όνομα άλλου συγγραφέα. (23)


Ο ίδιος ο Healy δήλωσε εν συνεχεία ότι, κατά τη γνώμη του, “ένα μεγάλο μέρος των άρθρων που δημοσιεύονται σε περιοδικά, όπως το New England Journal of Medecin, το British Medical Journal και το Lancet, συγγράφονται από εταιρείες συγγραφής ιατρικών άρθρων”.


Ο ίδιος ο εκδότης του British Medical Journal, Richard Smith, παραδέχεται ότι τα άρθρα από «συγγραφείς-φαντάσματα» (ghostwriting) είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα...Πολιορκούμαστε από τις φαρμακευτικές εταιρείας. Τα άρθρα έρχονται με τα ονόματα γιατρών και συχνά βρίσκουμε ότι δεν έχουν ιδέα τι έχουν γράψει. Οταν το ανακαλύπτουμε, απορρίπτουμε το άρθρο, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Εχουμε ζητήσει, όταν υπάρχει εμπλοκή μιας εταιρείας, αυτό να αναφέρεται. Αλλά έχουν βρει τρόπους να το παρακάμπτουν και να λειτουργούν συγκαλυμμένα”. (24)


Τέλος, στις ΕΠΑ, όταν σε μια δίκη κατά της Pfizer, η εταιρεία αναγκάστηκε να παρουσιάσει εσωτερικά της έγγραφα, φάνηκε ότι χρησιμοποιούσε εταιρείες συγγραφής ιατρικών άρθρων. Ενα από τα ντοκουμέντα αναλύει άρθρα για το αντικαταθλιπτικό Zoloft. Αλλά από μερικά από τα άρθρα έλειπε το όνομα το συγγραφέα. Στο περιθώριο υπήρχαν τα αρχικά «ΤBD”, που εικάζεται ότι σήμαινε “To Be Determined” (δηλαδή, πρέπει να καθοριστεί). (25)






ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ


Η σημασία των παραπάνω αποχτά την πραγματική της διάσταση στο φως της προσπάθειας των εταιρειών να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες ενδείξεις (που διαρκώς νέες κλινικές έρευνες φέρνουν στην επιφάνεια) για την περιορισμένη αποτελεσματικότητα και τους μεγαλύτερους κινδύνους, απ΄ ό, τι αρχικά νομιζόταν, των νέων προϊόντων τους, αντιψυχωτικών και αντικαταθλιπτικών, ιδιαίτερα σε σχέση με τα τεράστια κόστη τους. Η προσπάθεια των εταιρειών είναι να πάρουν ένδειξη για την χορήγησή τους στα παιδιά, παρά τα ερευνητικά δεδομένα ότι η χρήση τους στις μικρές ηλικίες είναι επικίνδυνη, ή, πάντως, αδιευκρίνιστης επικινδυνότητας και επομένως τυχοδιωκτική και άρα ..επικίνδυνη. Γίνεται, έτσι, φανερή η σημασία που αποκτά και το σχέδιο Μπους για μαζική χορήγηση αυτών των φαρμάκων σε όλο τον πληθυσμό, που “συλλαμβάνεται” από τα τεστ να έχει “πρόβλημα” ήδη από την προσχολική ηλικία....


Τον περασμένο Μάρτιο, το FDA στις ΕΠΑ συνέστησε να μπει εμφανής προειδοποίηση ότι η χρήση των νεώτερων αντικαταθλιπτικών (SSRI’s) στα παιδιά «μπορεί» να εντείνει την αυτοκτονική συμπεριφορά σε παιδιά και εφήβους, ύστερα από μια δημόσια ακροαματική διαδικασία, όπου πολλά μέλη οικογενειών και παθόντες έδωσαν μαρτυρίες για αυτοκτονική και βίαιη συμπεριφορά από άτομα που έπαιρναν αυτά φάρμακα. Η προειδοποίηση αφορά φάρμακα όπως το Prosac, το Remeron, το Zoloft, το Effexor, το Paxil, το Celexa, το Luvox κλπ. Σύμφωνα με μια επιπρόσθετη προειδοποίηση του FDA, “ορισμένες συμπεριφορές είναι γνωστό ότι συνδέονται με αυτά τα φάρμακα, συμπεριλαβανόμενου του άγχους, της διέγερσης, των κρίσεων πανικού, της αϋπνίας, της εχθρότητας, της παρορμητικότητας, της ευερεθιστότητας, της ακαθησίας, της υπομανίας και της μανίας”.Τα ερευνητικά δεδομένα, ωστόσο, που είχε το FDA στη διάθεσή του, επέβαλλαν μια πιο απαγορευτική απόφαση. (26)


Σύμφωνα με μια έρευνα (2003) του Andrew D. Mosholder, επιδημιολόγου του FDA, 22 μελέτες έδειχναν ότι παιδιά που παίρνουν αντικαταθλιπτικά γίνονται δυό φορές πιο αυτοκτονικά απ΄ αυτά που παίρνουν placebo (αδρανής ουσία). Αυτή η έρευνα δεν άρεσε στους επικεφαλής του FDA (με τις προαναφερθείσες διασυνδέσεις με τις εταιρείες) και γι΄ αυτό την απέκρυψαν. Εν συνεχεία, ανέθεσαν στο πανεπιστήμιο του Κολούμπια να αναλύσει εκ νέου τα δεδομένα που είχε χρησιμοποιήσει ο Mosholder.(27)


Οι ερευνητές του Κολούμπια έφτασαν στα ίδια συμπεράσματα. Το Paxil (Seroxat στη Ελλάδα) της GlaxoSmithKline και το Effexor της Wyeth βρήκαν ότι μπορεί να κάνουν τα παιδιά ακόμα περισσότερο αυτοκτονικά απ΄ ό, τι βρήκε η έρευνα του Mosholder. (28)


Με αυτά τα δεδομένα, η μεσοβέζικη (στη ουσία επιτρεπτική) στάση του FDA απέναντι στη χορήγηση των αντικαταθλιπτικών στα παιδιά, είναι σε αντίθετη κατεύθυνση με την απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης, πέρσυ, να απαγορεύσει την χρήση όλων των αντικαταθλιπτικών στα παιδιά, εκτός από το Prosac.


Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι τα φάρμακα αυτά προκαλούν απρόβλεπτες αντιδράσεις διαμέσου της σεροτονίνης, ενός νευρομεταβιβαστή, την δράση, ακριβώς, του οποίου επηρεάζουν προκειμένου να επιτύχουν το αντικαταθλιπτικό αποτέλεσμα που επικαλούνται. Ολες οι παρενέργειες που επικαλείται το FDA, από τη διέγερση και την εχθρότητα μέχρι την παρορμητικότητα και την μανία, είναι ταυτόσημες με τις ενέργειες του PCP, της μεθαμφεταμίνης και της κοκαϊνης, που είναι γνωστό ότι προκαλούν επιθετικότητα και βία. Τόσο τα παλιότερα διεγερτικά, όπως και τα νεώτερα αντικαταθλιπτικά προκαλούν παρόμοια αποτέλεσματα ως αποτέλεσμα της επίδρασής τους στην σεροτονίνη. (29)


Αν και είναι δύσκολο να καθοριστεί το ποσοστό που τα νεώτερα αντικαταθλιτικά προκαλούν δραματικά γεγονότα, όπως αυτοκτονία και βία, είναι γνωστό το προκαλούν διεγερτικά αποτελέσματα, όπως ευερεθιστότητα και ανησυχία σε πάνω από το ένα τρίτο των ασθενών που τα λαμβάνουν. Μερικές φορές οι γιατροί που δεν αναγνωρίζουν τα συμπτώματα αυτά ως αποτέλεσμα του αντικαταθλιπτικού τείνουν ν΄ ανεβάσουν τη δόση του αντικαταθλιπτικού, επιδεινώνοντας την κατάσταση. Αλλά ακόμη και η διακοπή της λήψης των νεώτερων αντικαταθλιπτικών χρειάζεται προσοχή, δεδομένου ότι μπορεί να εμφανιστεί “σύνδρομο απόσυρσης”, προκαλώντας κατάθλιψη, αυτοκτονική διάθεση και βία. (30)






Η ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΙΤΑΛΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ


Στην Ιταλία έχει ξεσπάσει ένας μεγάλος αγώνας από επαγγελματίες ψυχικής υγείας ενάντια στην επάνοδο στην κυκλοφορία της ριταλίνης, που αποφασίστηκε από το Μάρτιο του 2003, αλλάζοντας τον χαρακτηρισμό της, από διεγερτικό (είναι ένα παράγωγο της αμφεταμίνης) σε ψυχοφάρμακο. Η ένδειξή της είναι η θεραπεία της “διαταραχής της ελλειματικής προσοχής με υπερκινητικότητα” (Αdhd), από την παιδική ηλικία μέχρι την εφηβία – μια διάγνωση της σύγχρονης ψυχιατρικής που αμφισβητείται από πολλούς. Μάλιστα, στα ιταλικά σχολεία έχει δοθεί ένα ερωτηματολόγιο για να ταυτοποιηθούν τα παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο Adhd, έτσι ώστε, στη βάση των αποτελεσμάτων, να χορηγείται το φάρμακο.


Στις ΕΠΑ η ριταλίνη έχει χαρακτηριστεί “κοκαϊνη των μωρών” και χοργηγείται στα σχολεία σε εκατομμύρια παιδιών, πολλά από τα οποία ανέπτυξαν εξάρτηση από φάρμακο. Εχει σοβαρές παρενέργειες, από την αρτηριακή πίεση, την καρδιά και την απώλεια βάρους, έως την τοξική ψύχωση, την βαριά κατάθλιψη, την χρόνια υπερκινητικότητα και κίνδυνο αυτοκτονίας στη φάση της στέρησης.


Παρόλα αυτά, η χορήγηση συνεχίζεται γιατί ανταποκρίνεται σε μιαν ορισμένη πολιτική και κουλτούρα ελέγχου της συμπεριφοράς των παδιών και αντίληψης για τις αιτίες των “δυσπροσαρμοστικών” και “παρεκκλινότων” συμπεριφορών τους. Οπως έχει επισημανθεί από κινήσεις γονέων που αντιδρούν στη ριταλίνη,(31) “στην υγεία, όπως και στην εκπαίδευση και στις κοινωνικές υπηρεσίες, η πολιτική της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι είναι να μειώσει τα κόστη καταστρέφοντας τις υπηρεσίες. Και στον τομέα της ψυχικής υγείας, προωθείται προνομικά το φαρμακολογικό μοντέλο ενάντια σε παρεμβάσεις πιο πολύπλοκες, που θέτουν στο κέντρο το παιδί και τις ανάγκες του. Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει κάνει δύσκολο να διατηρηθεί μια ισορροπία όπου τα παιδιά έχουν αναγνωρισμένους τους χώρους τους και τις δραστηριότητές τους, και, ως εκ τούτου, φαίνεται πιο εύκολο να καταστείλουμε (με φάρμακα) αυτά τα αιτήματα, βάζοντας διαγνώσεις αμφισβητούμενες και χρήσιμες μόνο στις λογικές του σχολείου-εταιρεία και του κοινωνικού κομφορμισμού”.


Για μια ακόμη φορά, το φάρμακο προωθείται ως η απάντηση σ΄ ένα πολύπλοκο πρόβλημα. Μετατρέπεται, έτσι, το φάρμακο σε εργαλείο ανάγνωσης της πραγματικότητας, περιορίζοντας το φάσμα των παρεμβάσεων, σ΄ ένα τύπο μονοδιάστατων και απλοποιητικών απαντήσεων. Οσο περισσότερο δίνεται ως απάντηση στην πολυπλοκότητα και το πολυδιάστατο της ύπαρξης, των αισθημάτων, των ατομικών επιλογών, που πηγάζουν μέσα από το ιδιαίτερο πλαίσιο στο οποίο ζει και την ανεπανάληπτη χρονικότητα που βιώνει το υποκείμενο, τόσο περισσότερο επηρεάζει τις σχέσεις ανάμεσα στα άτομα, την ανάπτυξη των υπηρεσιών, τις οργανωτικές επιλογές, τα θεραπευτικά προγράμματα.(32) Τα φτωχαίνει, υλικά και πνευματικά.


Ετσι και η ριταλίνη χορηγείται ως η γρήγορη απάντηση, που σιωπηλά και αποτελεσματικά θα λύσει το πρόβλημα του τι σημαίνει να είναι ένα παιδί ανήσυχο στην τάξη, να μην προσέχει το μάθημα, να μην υπακούει, να μην ακολουθεί τις οδηγίες που του δίνονται, ή να φέρει σε πέρας αυτό που του αναθέτουν, που είναι απρόθυμο, που χάνει τα πράγματά του, είναι παρορμητικό, άτακτο, ενοχλητικό, που μιλάει πολύ, που διακόπτει τους άλλους, που ανακατεύεται στα των άλλων. Ολα αυτά, όπως τονίζεται στον έντονο διάλογο που έχει ανοίξει στη Ιταλία, δεν είναι παρά χαρακτηριστικά της σχολικής τάξης, αλλά θα μπορούσαν ν΄ αποτελούν πιο ανεκτές συμπεριφορές σε ανοιχτό χώρο, όπως πχ στο παιχνίδι σε μια πλατεία ή το καλοκαίρι στη θάλασσα.


Το ταξινομικό σύστημα της αμερικάνικης ψυχιατρικής εταιρείας, το γνωστό DSM – IV, βάσει του οποίου τίθεται η διάγνωση του Adhd, δείχνει πώς είναι δύσκολο να τεθεί αυτή η διάγνωση κάτω από την ηλικία των 4-5 ετών, δεδομένου ότι, μέχρι τότε, τα συμπτώματα αυτά αποτελούν συχνό χαρακτηριστικό των παδιών. Αυτό, αντίθετα, που πρέπει να μπει σε ερωτηματικό είναι το πώς το σχολικό σύστημα της συγκεκριμένης κοινωνίας αντιλαμβάνεται και δίνει υπερβολική έμφαση σε μια πραγματικότητα που δεν είναι πάντα παθολογική. Τα αποτελέσματα της αμφεταμίνης μπορεί ν΄ ανταποκρίνονται στο όνειρο ενός δασκάλου να έχει παιδιά με επάρκεια, εύστροφα, προσεχτικά. Αυτό που χρειάζεται, επομένως, είναι ν΄ αναρωτηθεί κανείς - και όχι μόνο στην Ιταλία - είναι πώς λειτουργεί το σχολείο, τα επίπεδα της ανεκτικότητας του, οι ακαμψίες του, έτσι ώστε να μπορεί πραγματικά.ν΄ αναγνωριστεί ο πληθυσμός που έχει πραγματικά παθολογικό πρόβλημα, στο οποίο, εν πάσει περιπτώσει, δεν μπορεί να είναι η ριταλίνη η πρώτη επιλογή, αλλά ούτε και η τελευταία (ψυχολογικές και οικογενειακές θεραπείες φαίνεται να έχουν καλλίτερα αποτελέσματα, ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία).


Αλλά, προφανώς και στην Ιταλία η επανείσοδος της ριταλίνης στην κυκλοφορία δεν είναι, όπως φαίνεται, παρά η αρχή. Οι φαρμακευτικές εταιρείες, σε συνεργασία με πανεπιστημιακές κλινικές, έχουν ήδη αρχίσει εκστρατεία για την δοκιμασία της χρήσης των αντιψυχωτικών και των αντικαταθλιπτικών στα παιδιά και στους εφήβους, όπως αναφέρει το ντοκουμέντο του Οκτώβρη 2003 του Forum Salute Mentale, μιας πανιταλικής συσπείρωσης επαγγελματιών ψυχικής υγείας, που προέρχονται από το κίνημα της Δημοκρατικής Ψυχιατρικής, που ιδρύθηκε την εποχή του Franco Basaglia στη δεκαετία του 70.


«Το “φαρμακολογικό μοντέλο”, λέει το ντοκουμέντο, έχει καταντίσει κάθε άλλη θεραπευτική παρέμβαση απλή γαρνιτούρα στο «κύριο πιάτο» που είναι το φάρμακο. Μερικοί γιατροί έχουν αρνηθεί να εφαρμόζουν πιο συνθετικές θεραπείες, με αντάλλαγμα μια, πέραν αμφισβήτησης, πρωτοκαθεδρία του φαρμάκου μέσα στις υπηρεσίες και μια νέα επαγγελματική εικόνα «λευκής μπλούζας» και «ειδικού του εγκεφάλου». Επιπρόσθετα, πέραν αυτών, οι πολυεθνικές του φάρμακου, χρηματοδοτώντας πανεπιστημιακές έρευνες, παρεμβαίνουν ακόμα και στα στατιστικο-διαγνωστικά εγχειρίδια». (33)






ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙΣ


Αυτό το τελευταίο είναι εξαρετικά σημαντικό γιατί δείχνει πώς οι πολυεθνικές του φάρμακου επηρεάζουν και διαμορφώνουν την ίδια την σύγχρονη ψυχιατρική νοσολογία, τον τρόπο που αρθρώνεται σε νοσολογική οντότητα ο ανθρώπινος ψυχικός πόνος, έτσι ώστε να ταιριάζει στα επενδυτικά τους σχέδια και στην κερδοφορία των επιχειρήσεών τους. Δείχνει πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες συμμετέχουν στην διαμόρφωση της τρέχουσας κουλτούρας, όχι μόνο των ψυχιάτρων, αλλά και του τρόπου (μονοδιάστατου και απλοποιητικού) που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την ίδια τους τη δυσφορία και τον ψυχικό τους πόνο : ως αντικείμενο και όχι ως αντίφαση της ύπαρξης.


Η μεπροβαμάτη (Miltown της Wallace, Equanil της Wyeth) πρώτα, στη δεκαετία του 50 και το Valium (της Hoffmann-La Roche) και οι αδελφές του βενζοδιαζεπίνες, στη δεκαετία του 60, είχαν προκαλέσει, στην εποχή τους, μια φρενίτιδα για το “μαγικό χάπι” που αντιμετωπίζει το άγχος και “ηρεμεί”. Μια φρενίτιδα που, ωστόσο, σε τίποτα δεν συγκρίνεται με την εποχή του Prosac (Ladose).(34)


Εκείνη την εποχή, η ένδειξη για τις βενζοδιαζεπίνες ήταν το άγχος και η ήπια κατάθλιψη. Ενώ, όμως, η δημοτικότητα του Valium είχε φτάσει στα ύψη (παρά τις παρενέργειες των βενζοδιαζεπινών, που, στο μεταξύ, ήρθαν στη επιφάνεια – κυριότερη, ανάμεσά τους, ο εξαρτησιογόνος χαρακτήρας τους) οι φαρμακοβιομήχανοι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι “εδώ” ήταν οι αγορές του μέλλοντος. Καθώς γινόταν φανερό ότι είχε ανοίξει μια χρυσοφόρα εποχή για τις πολυεθνικές του φάρμακου, που στρέφονται, πλέον, όλο και περισσότερο στα ψυχοφάρμακα, άρχισαν, παράλληλα, να παρεμβαίνουν και να διαστρέφουν το ίδιο το διαγνωστικό σύστημα της ψυχιατρικής. Στην προσπάθειά τους ν΄ ανοίξουν χώρους στην αγορά, οι φαρμακευτικές εταιρείες άρχισαν να φουσκώνουν κάποιες διαγνωστικές κατηγορίες. Μια ορισμένη διαταραχή θα μπορούσε να έχει παρατηρηθεί σπάνια, μέχρις ότου μια φαρμακοβιομηχανία ανακοινώνει ότι κατέχει το φάρμακο για την θεραπεία της, μετά το οποίο, η διαταραχή γίνεται ξαφνικά επιδημία. Οπως έχει γράψει ο βρετανός David Healy : ”Οπως συχνά συμβαίνει στην ιατρική, η διαθεσιμότητα μιας θεραπείας, οδηγεί στην αύξηση της αναγνώρισης της διαταραχής, που θα μπορούσε να ευεργετηθεί από αυτή τη θεραπεία”. (35)


Eίναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της “διαταραχής πανικού”, όπως το αφηγείται ο ο E. Shorter. (36) Παραδοσιακά η ψυχιατρική θεωρούσε τον πανικό μέρος της “αγχώδους νεύρωσης” (χαρακτηριζόμενης ως υπερβολικό άγχος, που μπορεί να φτάσει μέχρι τον πανικό και συνδεόμενης, συχνά, με σωματικά συμπτώματα), σύμφωνα, τουλάχιστον, με το ταξινομικό σύστημα DSM II (1968). Το 1964, μια εργασία ενός αμερικάνου πανεπιστημιακού ερευνητή, του Donald Klein, που χρηματοδότησαν η Geigy και η SmithKline & French, συμπέρανε ότι ο πανικός είναι μια διαφορετική νοσολογική οντότητα από το άγχος και ότι θα μπορούσε να προλάβει κανείς τις κρίσεις, αν συνέχιζε να παίρνει φαρμακευτική αγωγή. Ο Klein ήταν μέλος της ομάδας εργασίας για την συγκρότηση του DSM III, που δημοσιεύτηκε το 1980 και στο οποίο κατάφερε να περάσει την “διαταραχή πανικού” ως ξεχωριστή νοσολογική οντότητα, χαρακτηριζόμενη από “αιφνίδια έναρξη έντονου τρόμου, με φυσικά σημεία, όπως εφίδρωση και λιποθυμία”.


Τον επόμενο χρόνο, η Upjohn Company του Michigan έρριξε στην αγορά μια νέα βενζοδιαζεπίνη, την αλπραζολάμη (Xanax), και καθώς η αγορά των βενζοδιαζεπινών βούλιαζε, εκείνη τη περίοδο, η Upjohn παρουσίασε την δική της βενζοδιαζεπίνη ως ειδική για την «διαταραχή του πανικού». Στην δεκαετία του 80, η Upjohn χρηματοδότησε εκτεταμένες έρευνες για να εγκαθιδρύσει την “διαταραχή πανικού” ως πραγματικά ανεξάρτητη διαταραχή, για την οποία η αλπραζολάμη έκανε θαύματα – χωρίς, ωστόσο, τα αποτελέσματα των ερευνών να είναι και πολύ πειστικά. Στην δεκαετία του 90, το Xanax ήταν ένα από τα πιο χρησιμποιούμενα φάρμακα στις ΕΠΑ και οι ψυχίατροι το χορηγούσαν πιστεύοντας ότι ενεργούν επιστημονικά και ότι το Xanax έδινε την μοναδική ελπίδα στην επιδημία “διαταραχής πανικού”, που είχε, “σαρώσει” τις ΕΠΑ. Πολλοί ονόμασαν, τότε, τον πανικό “νόσο της Upjohn”.(37)







ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟ


Καθώς η ψυχιατρική διάγνωση χειραγωγούνταν, όλο και περισσότερο, από τις φαρμακευτικές εταιρείες, ήρθε το Prosac, που έμελλε να γίνει το φάρμακο που δεν έλειπε από κανένα νοικοκυριό – αφού, μεταξύ άλλων, αδυνατίζει (και μάλιστα διαφημίστηκε ως τέτοιο). (38) Οταν κυκλοφόρησε το Valium, τόσο οι ασθενείς, όσο και οι γιατροί τους ήταν πρόθυμοι ν΄ αναγνωρίσουν τη δυσφορία τους ως άγχος, αφού υπήρχε ένα αποτελεσματικό φάρμακο να το καταπολεμά. Οταν έφτασε στο προσκήνιο το Prosac, ένα φάρμακο για την κατάθλιψη, η έμφαση έπεσε στην κατάθλιψη ως την κύρια μορφή δυσφορίας. Με το Prosac, τον πρώτο από τους SSRI’s, είναι που η χημεία της σεροτονίνης έρχεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος των εταιρειών (αν και η σημασία της για την ψυχιατρική διαπιστώνεται από το 1953 και ψυχοφάρμακα, που επιδρούν σ΄ αυτήν, κυκλοφορούν, ήδη, από την δεκαετία του 50, πχ το αντιψυχωτικό ρεζερπίνη κλπ). Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του Prosac, δημοσιεύονται εργασίες που το βρίσκουν αποτελεσματικό σε μια σειρά διαταραχές, όπως “διαταραχή πανικού”, “καταπληξία” (drop attac). Αφού όλα αυτά απαντούν στο Prosac, πρέπει να έχουν κάτι κοινό, ίσως ν΄ αποτελούν μέρος μιας “Διαταραχής του Συναισθηματικού Φάσματος” (Affective Spectrum Disorder –ASD).(39)


Αυτό που ακολούθησε ήταν μια ενορχηστρωμένη, από τα ΜΜΕ, εκστρατεία, ότι το Prosac ήταν η πανάκεια για την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων ζωής, ακόμα και με απουσία ψυχικής αρρώστιας. Η περίπτωση του Prosac και όλων των SSRI’s δείχνει πώς ένα φάρμακο, που μπορεί να είχε προσόντα σε σχέση με τα προηγούμενα (κυρίως όσον αφορά τις παρενέργειες), μπορεί να μετατραπεί στο μαγικό χάπι που θεραπεύει κάθε αρρώστια και κάθε ανθρώπινη οδύνη. (40) Αυτό δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την ενσωμάτωση της κλινικής ψυχιατρικής στην εταιρική κουλτούρα των φαρμακοβιομηχανιών, με συνέπεια ν΄ αποτελεί (η ψυχιατρική) τον κύριο προαγωγό της κουλτούρας του φαρμακολογικού ηδονισμού, που είναι μια μορφή κοινωνικού ελέγχου- καθώς εκατομμύρια άνθρωποι, που δεν είχαν καμιά επίσημη ψυχιατρική διαταραχή, εκλιπαρούσαν για την νέα ουσία γιατί ελάφρυνε το βάρος της αυτοσυνείδησης και της προσωπικής τους ευθύνης, ενώ, ταυτόχρονα, τους επέτρεπε ν΄ αδυνατίσουν....


Οπως αναφέραμε παραπάνω, ο “μήνας του μέλιτος” των SSRI’s φτάνει στο τέλος του: άρχισαν να έρχονται στο κέντρο της προσοχής οι επικίνδυνες παρενέργειές τους, εξ ού και ο αγώνας τους ν΄ αυξήσουν τα μερίδιά τους στην αγορά με νέα, εξίσου αβέβαια (πέραν πάσης δυνατότητας για μια πραγματικά ασφαλή και αδέκαστη επιστημονική τεκμηρίωση) σκευάσματα, με την φρενήρη είσοδο στην αγορά ολοένα καινούργιων αντιψυχωτικών (με δραστικότητα πολύ κατώτερη των προσδοκιών) και με την κρατική ενίσχυση (σχέδιο ΤΜΑΡ του Μπους) για την περαιτέρω προώθηση των πωλήσεών τους σε ολοένα ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού.






....ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Στην Ελλάδα λείπει, δυστυχώς, ο ευρύτερος και πολυεπίπεδος προβληματισμός γύρο από το ψυχοφάρμακο, όπως και γύρο από πολλά άλλα. Παρά τις εξαιρέσεις, η πλειοψηφία του ψυχιατρικού νοσοκομειακού και εξωνοσκομειακού συστήματος (δημόσιου και ιδιωτικού) λειτουργεί διαμέσου του ψυχοφαρμάκου ως του «κύριου (και συχνά, μόνου) πιάτου».

Εκτός από μεμονωμένες φωνές, το πράγμα λειτουργεί χωρίς θεαματικές καταστάσεις, με το πανεπιστήμιο να προβάλλει μονόπλευρα τα «νέα ατράνταχτα δεδομένα» της βιολογίας και τις φοβερές ιδιότητες του τάδε νέου ψυχοφάρμακου (που, φυσικά, σπανίως έχει και κάποια παρενέργεια), με το σύνηθες πλέγμα για τον επηρεασμό των ψυχιάτρων (του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα) από τις εταιρείες, με τα δωράκια, τα ταξιδάκια, την ψευδοεπιστημονική ενημέρωση μετά γευμάτων σε κοσμικά εστιατόρια, με τα πρωτόκολλα δοκιμής των νέων (ή και λίγο παλιότερων) φαρμάκων στους ασθενείς (με την παρότρυνση να διακοπεί το φάρμακο που έπαιρναν έως τώρα για να δοκιμαστεί το καινούργιο), ενίοτε και με «άλλα»….







ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ


Οσο το φάρμακο παραμένει μια καπιταλιστική επιχείριση με σκοπό το κέρδος και όσο δεν αναπτύσσεται μια αντίσταση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας και της ευρύτερης κοινωνίας, η κατάσταση αυτή όχι μόνο δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει, αλλά, αντίθετα, θα επιδεινωθεί - με σοβαρές συνέπειες για την σύγχρονη ψυχιατρική, τον κοινωνικό της ρόλο και το πραγματικό θεραπευτικό της δυναμικό, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη.



ΥΓ. Στις 15 Φεβρουαρίου 2005 η «Ελευθεροτυπία» δημοσίευσε την είδηση της κυκλοφορίας και στην Ελλάδα, μετά από έγκριση του ΕΟΦ, της μορφής της ριταλίνης που χορηγείται μια φορά την ημέρα (Μεθυλφαινιδάτη OROS), σε παιδιά 6 έως 12 ετών και εφήβους, όπου τίθεται η διάγνωση της «Διαταραχής Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας» (Adhd). Yπολογίζεται ότι το 3-7% του μαθητικού πληθυσμού πάσχει από Adhd – δηλαδή ένας στους είκοσι μαθητές πρέπει να πάρει το φάρμακο (!!!), «διαφορετικά θα έχουν επιπτώσεις στην μετέπειτα ενήλικη ζωή τους»….







ΠΗΓΕΣ :


1. Irvin M. Cohen,”The benzodiazepines”, in Ayd “Discoveries in Biological Psychiatry”, σελ 130.

2. Εισήγηση στην πρώτη σύνοδο του Forum Salute Mentale, 16 Οκτώβρη 2003, στη Ρώμη.

3. Jeanne Lenzer, “Bush plans to screen whole US population for mental illness”, British Medical Journal, 19 Ιουνίου 2004, 328:1458.

4. oππ

5. oππ

6. The New American “ No child left unmedicated?”, 12 Ιουλίου 2004.

7. Jeanne Lenzer, BMJ, oππ

8. oππ

9. oππ

10. The Allen Jones whistleblower report, 20 Γενάρη 2004 & ΒΜJ, οππ

11. Βruce Levine “Eli Lilly and the Bush family – the deseasing of our malaise” στην ιστοσελίδα La leva Di Archimede.

12. Ron Strom, “Forced mental screening hits roadblock in House”, 9 Σεπτέμβρη 2004, WorldNetDaily.com.

13. οππ

14. οππ και Τhe New American”, οππ

15. Bruce Levine, οππ

16. οππ

17. οππ

18. οππ

19. οππ

20. οππ

21. οππ

22. Antony Barnett, “Revealed : how drug firms “hoodwink” medical journals / Pharmaceutical giants hire ghostwriters to produce articles-then put doctors’ names on them”, The Observer, 7 Δεκέμβρη 2003.

23. οππ

24. οππ

25. οππ

26. FDA talk paper, 22 Μάρτη 2004, “FDA issues Public Health Advisory on Cautions for the use of Antidepressants in Adults and Children”.

27. Marilyn Elias, USA TODAY, 18 Οκτώβρη 2004.

28. Gardiner Harris, “Antiderpessant study seen to back Expert”, New York Times,20 Αυγούστου 2004.

29. Peter R. Breggin : Suicidality, violence and mania caused by serotonin reuptake inhibitors (SSRI’s) : a review and analysis”.

30. Peter R. Breggin : “The proven dangers of antidepressants”, στην ιστοσελίδα “La Leva Di Archimede”.

31. Coordinamento Genitori Democratici e Psichiatria Democratica. Ανακοίνωση Τύπου, 22 Οκτώβρη 2004, Ρώμη : « Οχι ναρκωτικά στα παιδιά, όχι στην κατάχρηση των ψυχοφαρμάκων».

32. Eισήγηση στη πρώτη σύνοδο του Forum Salute Mentale, οππ

33. Gli argomenti del Secondo Forum Per La salute Mentale, στην ιστοσελίδα www.Forum Salute Mentale.it

34. Edward Shorter : “A History οf Psychiatry”, ed. John Wiley & Sons, Inc. 1997.

35. David Healy : “The History of British Psychopharmacology”, in Hugh Freeman and German E. Berrios, eds, “150 Years Of British Psychiatry”, Vol II, The Aftermath (London, Athlon, 1996).






Θ. Μεγαλοοικονόμου

Ορκος του Ιπποκράτη - Hippocratic Oath ( ancient greek - modern greek-english)

1. Όμνυμι Απόλλωνα ιητρόν καί Ασκληπιόν και Υγείαν και Πανάκειαν και θεούς πάντας τε και πάσας, ίστορας ποιεύμενος, επιτελέα ποιήσειν κατά δύναμιν και κρίσιν εμήν όρκον τόνδε και ξυγγραφήν τήνδε.

Ορκίζομαι στο θεό Απόλλωνα τον ιατρό και στο θεό Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και επικαλούμενος τη μαρτυρία όλων των θεών ότι θα εκτελέσω κατά τη δύναμη και την κρίση μου τον όρκο αυτόν και τη συμφωνία αυτή.

Swear by Apollo the physician and Aesculapius, and Health, and All-heal, and all the gods and goddesses, that, according to my ability and judgment, I will keep this Oath and this stipulation

2. Ηγήσεσθαι μέν τον διδάξαντά με την τέχνην ταύτην ίσα γενέτησιν εμοίσι, και βίου κοινώνεσθαι, και χρεών χρηϊζοντι μετάδοσιν ποιήσεσθαι , και γένος το εξ ωυτέου αδελφοίς ίσον επικρινέειν άρρεσι, και διδάξειν την τέχνην ταύτην , ήν χρηϊζωσι μανθάνειν, άνευ μισθού και ξυγγραφής, παραγγελίης τε και ακροήσιος και της λοιπής απάσης μαθήσιος μετάδοσιν ποιήσεσθαι υιοίσι τε εμοίσι, και τοίσι του εμέ διδάξαντος, και μαθηταίσι συγγεγραμμένοισι τε και ωρκισμένοιςνόμω ιητρικώ, άλλω δε ουδενί.

Να θεωρώ τον διδάσκαλό μου της ιατρικής τέχνης ίσο με τους γονείς μου και την κοινωνό του βίου μου. Και όταν χρειάζεται χρήματα να μοιράζομαι μαζί του τα δικά μου. Να θεωρώ την οικογένειά του αδέλφια μου και να τους διδάσκω αυτήν την τέχνη αν θέλουν να την μάθουν χωρίς δίδακτρα ή άλλη συμφωνία. Να μεταδίδω τους κανόνες ηθικής, την προφορική διδασκαλία και όλες τις άλλες ιατρικές γνώσεις στους γιους μου, στους γιους του δασκάλου μου και στους εγγεγραμμένους μαθητές που πήραν τον ιατρικό όρκο, αλλά σε κανέναν άλλο.

to reckon him who taught me this Art equally dear to me as my parents, to share my substance with him, and relieve his necessities if required; to look upon his offspring in the same footing as my own brothers, and to teach them this art, if they shall wish to learn it, without fee or stipulation; and that by precept, lecture, and every other mode of instruction, I will impart a knowledge of the Art to my own sons, and those of my teachers, and to disciples bound by a stipulation and oath according to the law of medicine, but to none others.

3. Διαιτήμασι τε χρήσομαι επ' ωφελείη καμνόντων κατά δύναμιν και κρίσην εμήν, επί δηλήσει δε και αδικίη είρξειν.

Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω.

I will follow that system of regimen which, according to my ability and judgement, I consider for the benefit of my patients, and abstain from whatever is deleterious and mischievous.

4. Ου δώσω δε ουδέ φάρμακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον, ουδέ υφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε' ομοίως δε ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω.

Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη.

I will give no deadly medicine to any one if asked, nor suggest any such counsel; and in like manner I will not give to a woman a pessary to produce abortion.

5. Αγνώς δε και οσίως διατηρήσω βίον τον εμόν και τέχνην την εμήν.

Θα διατηρώ αγνή και άσπιλη και τη ζωή και την τέχνη μου.

With purity and with holiness I will pass my life and practice my Art.

6. Ου τεμέω δε ουδέ μην λιθιώντας , εκχωρήσω δε εργάτησιν ανδράσι πρήξιος τήσδε.

Δεν θα χρησιμοποιώ νυστέρι ούτε σε αυτούς που πάσχουν από λιθίαση, αλλά θα παραχωρώ την εργασία αυτή στους ειδικούς της τέχνης.

I will not cut persons labouring under the stone, but will leave this to be done by men who are practitioners of this work.

7. Ες οικίας δε οκόσας αν εσίω, εσελεύσομαι επ' ωφελείη καμνόντων, εκτός εών πάσης αδικίης εκουσίης και φθορίης τής τε άλλης και αφροδισίων έργων επί τε γυναικείων σωμάτων και ανδρώων , ελευθέρων τε και δούλων.

Σε όσα σπίτια πηγαίνω, θα μπαίνω για να βοηθήσω τους ασθενείς και θα απέχω από οποιαδήποτε εσκεμμένη βλάβη και φθορά, και ιδίως από γενετήσιες πράξεις με άνδρες και γυναίκες, ελεύθερους ή και δούλους.

Into whatever houses I enter, I will go into them for the benefit of the sick, and will abstain from every voluntary act of mischief and corruption; and, further, from the seduction of females or males, of freemen and slaves.

8.¨Α δ' άν έν θεραπείη ή ίδω ή ακούσω, ή και άνευ θεραπείης κατά βίον ανθρώπων, ά μή χρή ποτέ εκλαλέεσθαι έξω, σιγήσομαι, άρρητα ηγεύμενος είναι τα τοιαύτα.

Και όσα τυχόν βλέπω ή ακούω κατά τη διάρκεια της θεραπείας ή και πέρα από τις επαγγελματικές μου ασχολίες στην καθημερινή μου ζωή, αυτά που δεν πρέπει να μαθευτούν παραέξω δεν θα τα κοινοποιώ, θεωρώντας τα θέματα αυτά μυστικά.

Whatever, in connection with my professional service, or not in connection with it, I see or hear, in the life of men, which ought not to be spoken of abroad, I will not divulge, as reckoning that all such should be kept secret.

9. ¨Ορκον μεν ούν μοι τόνδε επιτελέα ποιέοντι, και μη ξυγχέοντι, είη επαύρασθαι και βίου και τέχνης δοξαζομένω παρά πάσιν ανθρώποις ες τον αεί χρόνον' παραβαίνοντι δε και επιορκέοντι, τ'αναντία τουτέων.

Αν τηρώ τον όρκο αυτό και δεν τον παραβώ, ας χαίρω πάντοτε υπολήψεως ανάμεσα στους ανθρώπους για τη ζωή και για την τέχνη μου. Αν όμως τον παραβώ και επιορκήσω, ας πάθω τα αντίθετα.


While I continue to keep this Oath unviolated, may it be granted to me to enjoy life and the practice of the art, respected by all men, in all times. But should I trespass and violate this Oath, may the reverse be my lot.

Συμβουλές για άτομα που θέλουν να χάσουν βάρος

Για πολλούς ανθρώπους, η απώλεια βάρους δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Οι παρακάτω συμβουλές είναι πολύ χρήσιμες και σε άτομα που ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη δίαιτα, αλλά και σε άτομα που προσπαθούν με το δικό τους τρόπο:

* Το να είμαστε σε φόρμα δεν εξαρτάται μόνο από την ποιότητα της τροφής που καταναλώνουμε, αλλά και από την ποσότητά της.
Βάλτε την τροφή σας σε μικρά πιάτα, γιατί τα μοντέρνα πιάτα που χρησιμοποιούμε είναι πολύ μεγάλα, με αποτέλεσμα να «χάνουμε» το μέγεθος της μερίδας και να καταναλώνουμε περισσότερη τροφή απ ό τι πρέπει.
* ‘Οταν τρώτε, πρέπει να μασάτε πολύ καλά την τροφή και να εστιάζεται στη γεύση αυτού που τρώτε. Στρώστε το τραπέζι σας και συγκεντρωθείτε στο φαγητό σας.
Αν τρώτε και ταυτοχρόνως παρακολουθείτε τηλεόραση ή μιλάτε στο τηλέφωνο, χάνετε τον έλεγχο της ποσότητας που τρώτε, καθώς και την ευχαρίστηση που μας προσφέρει η τροφή.
* Αν κάποιες φορές δεν μπορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας και τον τσακώνετε να θέλει να τσακίσει όλη την τούρτα κι όχι να καταναλώσει απλά μόνο ένα κομμάτι, σκεφτείτε πως δεν είναι η τελευταία σας μέρα κι ότι έχετε κι αύριο τη δυνατότητα να φάτε αυτό που σας αρέσει.
* Ποτέ μην πηγαίνετε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ πεινασμένοι ή χωρίς λίστα.
Το πιθανότερο είναι να αγοράσετε τρόφιμα ανθυγιεινά και παχυντικά.
Η πείνα είναι κακός σύμβουλος.
Για σκεφτείτε, όταν είστε πεινασμένη/ος θέλετε να φάτε σαλάτα με ψάρι ή χάμπουργκερ;
* Αυξήστε την πρόσληψη φυτικών ινών.
Καταναλώστε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής άλεσης.
Τα τρόφιμα με φυτικές ίνες επιφέρουν γρηγορότερα τον κορεσμό. Μελέτες έχουν δείξει πως τα άτομα που κατανάλωναν σαλάτα πριν από το κυρίως γεύμα είχαν κατά 10% μικρότερη ενεργειακή πρόσληψη από το γεύμα. Επίσης, ένα μπολ με σούπα λαχανικών πριν από το γεύμα μπορεί να έχει πολύ καλά αποτελέσματα στη μείωση των θερμίδων που προσλαμβάνουμε.
* Κρατήστε διατροφικό ημερολόγιο. Θα σας βοηθήσει να διαμορφώσετε σωστή αντίληψη για τον τρόπο με τον οποίο τρέφεστε και να εντοπίσετε τα λάθη που μπορείτε να αλλάξετε στη διατροφή σας.
Source : www.astamataki.gr

Στηρίζουμε την ελληνική παραγωγή

Kαι μέσα σε όλο αυτό το κλίμα παρακμής και παράνοιας που επικρατεί ειδικά στον τομέα της Οικονομίας έρχονται και κάποιες ευχάριστες πρωτοβουλίες από ομάδες πολιτών για την προώθηση των ελληνικών προϊόντων.
Με γεύσεις και μυρωδιές, τρόφιμα και ποτά, από όλη την Ελλάδα, θα πλημμυρίσει η Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, στις 30 και 31 Μαΐου 2011, από τις 9 το πρωί έως τις 8 το βράδυ σε μια προσπάθεια προώθησης των προιόντων της ελληνικής γης και των ελληνικών γεύσεων.

Ελαιόλαδα, κρασιά, τυριά, μέλια, αλλά και γλυκά του κουταλιού, φρούτα και πολλά άλλα παραδοσιακά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα θα παρουσιασθούν στους επισκέπτες, στην πρώτη "Γιορτή του Ελληνικού Διατροφικού Πολιτισμού" με τίτλο: «Ελληνικές Γευστικές Διαδρομές».

Την εκδήλωση, στην οποία συμμετέχουν δεκάδες επιχειρήσεις από τις 13 Περιφέρειες της χώρας, διοργανώνουν η ΕΣΤΙΑ - Συνεργασία για την Προώθηση της Ελληνικής Γαστρονομίας, (αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, στην οποία συμμετέχουν φορείς του κλάδου τροφίμων και ποτών ) και το Κίνημα Πολιτών «Καταναλώνουμε ό,τι Παράγουμε», σε συνεργασία με πολλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορεις. Ειναι ουσιαστικα η ραχοκοκαλια της αγροκτηνοτροφικης μας παραγωγης

Απο τα πλέον εντυπωσιακά γεγονότα στο πλαίσιο του 2ημερου αναμένεται να ειναι η παρασκευή από περίπου 100 αρχιμαγείρους μέλη του Chef's Club Ελλαδας, μιας τεράστιας χωριάτικης ελληνικής σαλάτας 500 κιλών η οποία στη συνέχεια θα διανεμηθεί στους επισκέπτες της έκθεσης, αλλά και σε Ιδρύματα.Οπως επισης η παρουσίαση προτάσεων για υγιεινό πρωινό με βάση ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα από διαφορετικές περιοχές της χώρας από το Chef's Club στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας ''ΚΑΛΗΜΕΡΑ BREAKFAST''.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με στόχο την προβολή των ελληνικών προϊόντων διατροφής και την ενίσχυση της ελληνικής επιχειρηματικότητας και συμμετέχουν σε αυτήν ελληνικές επιχειρήσεις, που παράγουν ελληνικά προϊόντα διατροφής.

Απευθύνεται στο ευρύ καταναλωτικό κοινό με στόχο να αναδειχθούν η ταυτότητα, το διατροφικό πρότυπο και τα προϊόντα που αποτελούν τους πρεσβευτές κάθε περιφέρειας, γιατί αυτά συγκροτούν τον ελληνικό διατροφικό πολιτισμό.

Ήδη, φορείς -επιμελητήρια, συνεταιρισμοί, ενώσεις, Τοπική Αυτοδιοίκηση και μεμονωμένες επιχειρήσεις και παραγωγοί- έχουν δηλώσει συμμετοχή, ενώ τα νέα αιτήματα που φτάνουν καθημερινά για ένταξη στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων είναι, σύμφωνα με πληροφορίες από τους οργανωτές, πάρα πολλά.
Πρεπει να σημειωθει οτι ενεργο ρολο παιζουν επισης τα παραρτηματα ή οι κινησεις πρωτοβουλιας που αναπτυσσονται πανελλαδικα γυρω απο τον συλλογο ''Κίνημα Πολιτών - Καταναλώνουμε ότι Παράγουμε'', που προωθεί τα ελληνικά προιόντα διατροφής, ένδυσης, τουρισμού, ψυχαγωγίας, πολιτισμού κλπ.

Η επίσκεψη στην εκδήλωση είναι δωρεάν.

Source : defencenet.gr

Τα πρώτα ανθρώπινα θύματα της κρίσης

Η κρίση ανέκοψε και την έλευση του πελαργού στη χώρα μας. Το τελευταίο έτος καταγράφεται μείωση 20% στον αριθμό των
εξωσωματικών γονιμοποιήσεων. Την ίδια στιγμή, δραματική είναι η αύξηση στον αριθμό των εκτρώσεων, έως και 25% καθώς πολλά ζευγάρια μεταθέτουν για τα επόμενα έτη την απόκτηση παιδιού.

Στο μαιευτήριο «Ιασώ» ο αριθμός των γυναικών που έχουν υποβληθει από την αρχή του έτους σε τεχνητή διακοπή κύησης εμφανίζεται αυξημένος κατά 25%-30% σε σύγκριση με εκείνον του περασμένου έτους. Ανάλογη είναι η τάση και στο μαιευτήριο «Μητέρα», όπου το ποσοστό κυμαίνεται στο 15%-20%.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», οι ειδικοί επισημαίνουν ότι αν συνεχιστούν με αυτό το ρυθμό οι διακοπές της κύησης, τότε ο ετήσιος απολογισμός θα είναι δραματικός, καθώς η αύξηση της τάξεως του 30% μεταφράζεται σε 24.000 περισσότερες εκτρώσεις για το 2011.

Source : cretapress

Η σημασία της προγεννητικής περιόδου της ζωής

η αγωγή του παιδιού αρχίζει εκ κοιλίας μητρός
και μάλιστα εξ άκρας συλλήψεως»
γέρων Πορφύριος

Από την Ιωάννα Μαρή
Πρόεδρο της Ελληνική Εταιρίας Προγεννητικής Αγωγής

Ο άνθρωπος πριν να διαπεράσει την πύλη της γεννήσεως και να ζήσει στο «εξωτερικό», ορατό, απρόσωπο Μεγάλο Σύμπαν, έχει ήδη διανύσει μια μακρόχρονη περίοδο εννέα μηνών σ' ένα μικρό, «εσωτερικό», προσωπικό, αόρατο σύμπαν (την μητρική κοιλιά), την Μήτρα της Μητέρας του. Και απ' αυτήν την περίοδο των εννέα μηνών - ιδιαίτερα μακρόχρονη, λόγω των συνταρακτικά γρήγορων ρυθμών αναπτύξεως της εμβρυϊκής ζωής - εξαρτάται κατά την σύγχρονη επιστήμη η υγεία, η ψυχική ισορροπία και η πνευματική δομή: οι ιδιοφυίες ή η έλλειψή τους και η ποιότητα του χαρακτήρα που ο άνθρωπος θα εκδηλώσει κατά την μεταγεννητική ζωή του!

Η επιστήμη στην πρώτη της έρευνα της εμβρυϊκής ζωής, ανακάλυψε τις αισθητηριακές ικανότητες του εμβρύου:
Το έμβρυο έχει αφή:
Αισθάνεται το χάδι του πατέρα και της μητέρας πάνω στην κοιλιά και στρίβει ολόκληρο για να το δεχθεί! Αν είναι ταραγμένο, αυτό το χάδι τους του προσφέρει για πάντα το αίσθημα της ασφάλειας. Ειδικός κλάδος που δημιουργήθηκε από τον Ολλανδό επιστήμονα Frans Weldman, «η αυτονομία» (διδάσκει τους νόμους της αφής) διδάσκεται στους φοιτητές της Ιατρικής σε πολλές χώρες.

Το έμβρυο έχει γεύση:
Όταν το αμνιακό υγρό έχει γλυκιά γεύση, εκείνο καταπίνει διπλές γουλιές ενώ αν είναι πικρό, το φτύνει και δείχνει δυσαρεστημένο! Μάλιστα ο τρόπος διατροφής της μητέρας στην εγκυμοσύνη, καθορίζει αργότερα τη γεύση του παιδιού και την προτίμησή του προς ορισμένες τροφές ή την απέχθειά του προς άλλες! (ευκαιρία να το διδάξουμε την υγιεινή διατροφή!)

Αλλά προπαντός το έμβρυο ακούει:
Eπικοινωνώντας έτσι με το εξωμήτριο περιβάλλον. Πρώτα - πρώτα τον καρδιακό παλμό της μητέρας και συνδέεται έτσι με τον ρυθμό που υπάρχει παντού μέσα στο Σύμπαν.

Τα συμπεράσματα των ερευνητών, πειραματικά τεκμηριωμένα, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης της τεχνολογίας των υπερήχων, η οποία επιτρέπει τη λεπτομερή παρακολούθηση της εμβρυϊκής ζωής, αλλά και της ανάπτυξης νέων ψυχολογικών και λοιπών μεθόδων αναδρομής στην εμβρυϊκή ζωή, συγκλίνουν στις εξής βασικές αρχές:
• Η εμβρυϊκή ανθρώπινη ύπαρξη, ήδη από την αρχή της ζωής της, 'εξ άκρας συλλήψεως', από την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο, έχει «αυτό - συνείδηση», αισθητηριακές αντιλήψεις, συναισθηματικά και νοητικά βιώματα και μνήμη.
• Το έμβρυο, ενωμένο σωματικά και ψυχικά με την Μητέρα, ήδη μετά τη σύλληψη δέχεται και ζει την ίδια στιγμή μαζί της τα συναισθήματά της, τις σκέψεις της, τις ιδέες της, τα βιώματά της. Αυτές οι πρώτες εμπειρίες διαπλάθουν την σωματική και ψυχική ύπαρξή του και καθορίζουν την μελλοντική του υγεία και νοοτροπία.
Το άκουσμα της μητέρας

Η φωνή της μητέρας και η μουσική πλάθουν το σώμα και διαμορφώνουν το χαρακτήρα του μελλογέννητου.
Η φωνή της μητέρας είναι το πιο σημαντικό άκουσμα του εμβρύου. Το έμβρυο συνδέεται ψυχικά με την μητέρα του ιδίως μέσα από την φωνή της. Αν η φωνή της μητέρας είναι εμποτισμένη με συγκίνηση, με αγάπη, αν έχει αυτές τις αποχρώσεις, που μόνον η αγάπη της μπορεί να προσδώσει, αυτή η συγκίνηση, η αγάπη, αυτή η πάλλουσα αρμονική φωνής της μητέρας, δομεί αρμονικά όλα τα όργανα του εμβρύου, ιδιαίτερα οικοδομεί αρμονικά τον εγκέφαλό του και το νευρικό του σύστημα. Και το κυριότερο μέσα απ' αυτή την ευτυχή ακοή, την ευτυχή επικοινωνία του εμβρύου με την μητέρα του, το παιδί αντλεί ένα βαθύ συναίσθημα ασφαλείας, μια επιθυμία επικοινωνίας με τον κόσμο, όπου θα ζήσει μετά τη γέννησή του. Αν αντίθετα αυτή η επικοινωνία δεν είναι ευτυχισμένη - επειδή το έμβρυο συναλάμβανε τους απορριπτικούς ήχους της φωνής της μητέρας του, αν η επικοινωνία ήταν τραυματική, το παιδί δεν επιθυμεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Και μετά τη γέννησή του, αυτή η έλλειψη επιθυμίας επικοινωνίας μπορεί να εκδηλωθεί ως αντικοινωνικότητα, ως μελαγχολία, ως επιθετικότητα και υπερβολική εσωστρέφεια, ή να φθάσει ακόμη και στον αυτισμό.

Άγγλος ιατρός (ο Salk, 1981) ανακάλυψε ότι οι ρυθμικοί, ήρεμοι κανονικοί χτύποι της καρδιάς της μητέρας ενίσχυαν και ηρεμούσαν το έμβρυο, ενώ οι άτακτοι από το στρες χτύποι της καρδιά της, το τάραζαν. Όταν ο γιατρός αυτός έβαλε σε θερμοκοιτίδες στα πρόωρα βρέφη να ακούνε τον ρυθμό της καρδιάς της μητέρας (μέσα από κασέτα), παρατήρησε γρήγορη αύξηση του βάρους τους...

Το αυτί του εμβρύου ολοκληρώνεται και γίνεται λειτουργικό στους τεσσερσήμισι μήνες της κυήσεως. Ο δόκτωρ Tomatis όμως εξηγεί ότι «κάθε κύτταρο του εμβρύου είναι και ένα αυτί». Το έμβρυο ακούει δηλαδή μετά τη σύλληψη με όλα του τα κύτταρα, κι αυτή η ακοή του εξωτερικού κόσμου μέσα από την μήτρα της μητέρας του προσδιορίζει, μετά την γέννησή του, την ποιότητα της επικοινωνίας του, καθώς και την ανάγκη του για επικοινωνία με τον κόσμο. Η φωνή της μητέρας, του πατέρα και του περιβάλλοντος γενικά του παιδιού, όταν μάλιστα διαποτίζονται από την αγάπη, που (όπως οι μουσικοί ξέρουν), δίνει στη φωνή τον πλούτο των «αρμονικών», ενεργοποιεί το έμβρυο, ενδυναμώνει το νευρικό του σύστημα, το προετοιμάζει στην άσκηση του λόγου και της ομιλίας, στην εκμάθηση της μητρικής του γλώσσας, στην ευγλωττία και στην καλή σχολική και μαθησιακή επίδοση!

Ο Γάλλος καθηγητής Tomatis, θεραπεύει στα κέντρα που ήδη λειτουργούν σε όλον τον κόσμο (και στην Ελλάδα) τους διαταραγμένους ή αγχωμένους ψυχικά ενήλικους και παιδιά (από λεκτικές, ακουστικές και λοιπές διαταραχές επικοινωνίας) βάζοντάς τους ν' ακούσουν τη φωνή της μητέρα τους, και αν δεν υπάρχει, τους βάζει τη μουσική Mozart, όπως ακουγόταν σε εμβρυϊκή περίοδο, μέσα από το υδάτινο περιβάλλον της μήτρας. Συνταρακτική είναι η επίδραση της μουσικής στο έμβρυο. Αγαπάει τη μουσική και μάλιστα κάνει τις επιλογές του. Μας λένε ότι το έμβρυο αγαπάει την απαλή κλασσική μουσική - ιδίως Mozart και του Βιβάλντι - ενώ ενοχλείται από την έντονη μουσική του Μπετόβεν και αρρωσταίνει από την μοντέρνα μουσική «σκληρού μετάλλου» δίνει κλωτσιές στη μητέρα του, όταν ακούει αυτή τη μουσική)! Διάσημοι μουσικοί όπως οι Yehudi Menuhin, Olivier Messian, Arthuro Rubinstein, όταν ρωτήθηκαν από πότε αισθάνθηκαν την αγάπη για τη μουσική, δήλωσαν δημόσια ότι αυτήν την αγάπη την είχαν ήδη κατά τη γέννησή τους και ότι την όφειλαν στην μητέρα τους, που έπαιζε ή άκουγε μουσική στην εγκυμοσύνη της. Ο Ούγγρος μουσικοσυνθέτης Zoltan Kodaly και ο Yehudi Menuhin διδάσκουν ότι η μουσική αγωγή του παιδιού πρέπει ν' αρχίσει πριν από τη γέννηση!
Το τραγούδι της μητέρας και του πατέρα και μάλιστα σε χορωδία συγκλονίζουν το έμβρυο και βοηθούν την αρμονική του ανάπτυξη, γιατί κάθε ήχος βοηθάει στην ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου μέρους του ανθρώπινου σώματος.

Οι ψυχικές ικανότητες του εμβρύου.
α) το έμβρυο αισθάνεται τα συναισθήματα της μητέρας τους.
β) συλλαμβάνει τις σκέψεις της μέσα από τα ίδια του τα κύτταρα.
γ) το έμβρυο έχει μνήμη και απομνημονεύει, εγγράφοντας στα κύτταρά του, τις σκέψεις της μητέρας του, τα μηνύματα που εκείνη του στέλνει, τη σχέση της με τον πατέρα, τη στάση της στη ζωή, τη νοοτροπία της, τα ιδανικά και τους στόχους της, την ποιότητα της ύπαρξής της.
Το έμβρυο συναισθάνεται ιδιαίτερα την ψυχική στάση που η μητέρα του τρέφει απέναντί του. Αν είναι θετική ή απορριπτική. Αν επιθυμεί τη γέννησή του ή όχι.
Ο ιατρός Αθ. Καυκαλίδης μας αναφέρει περιπτώσεις ενηλίκων, που αναβίωναν τις τραγικές προγεννητικές τους εμπειρίες της μη επιθυμίας της γέννησής τους από τη μητέρα τους (της μη αποδοχής της εγκυμοσύνης της καθώς και εμπειρίες απόγνωσης από τον ταραγμένο ψυχισμό της). Πολλοί ερευνητές αναφέρουν περιπτώσεις ομοφυλοφιλίας που οφείλονταν στην μη αποδοχή του φύλου από τη μητέρα (που επιθυμούσε κοριτσάκι ενώ είχε αγόρι μέσα της) ή στο φόβο του ενήλικου άνδρα να ξαναβρεθεί στη γυναικεία μήτρα και να ξαναζήσει έτσι τις τραυματικές εμπειρίες που έχει βιώσει ως έμβρυο.
Η επιθυμία της εγκύου για κορίτσι, ενώ έχει αγόρι (ήδη από τη σύλληψη το φύλο είναι καθορισμένο), δίνει στο αγοράκι χαρακτηριστικά θηλυπρέπειας και η επιθυμία της για αγοράκι ενώ έχει ήδη κοριτσάκι, δίνει στο κοριτσάκι χαρακτηριστικά αγοροκόριτσου και δυσκολεύει στο κορίτσι τη λειτουργίά της μητρότητας.

Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργείται στο νέο άνθρωπο σύγχυση ως προς την ταυτότητα του φύλλου, διότι η επιθυμία της μητέρας επιδρά στο ορμονικό σύστημα του παιδιού.
Η έγκυος πρέπει απλώς να επιθυμεί έναν ΑΝΘΡΩΠΟ ολοκληρωμένο με όλες τις αρετές, «ανδρικές» και «γυναικείες»! Η αρνητική στάση της μητέρας ή του πατέρα προκαλεί σοβαρό τραύμα για το μωρό, που παρακωλύει την ομαλή φυσική και ψυχική του ανάπτυξη, εγγράφεται στα κύτταρά του και εκτός από τις φυσικές ατέλειες, αδυναμίες, που μπορεί να δημιουργήσει, μειώνει την επιθυμία του για ζωή και επικοινωνία με τον κόσμο, όπου προορίζεται να ζήσει... Αντίθετα τα θετικά συναισθήματα, όπως η χαρά, η ευτυχία, ο θαυμασμός, η γεμάτη εμπιστοσύνη, σεβασμό και αισιοδοξία αναμονή της γέννησής του, που επίσης εγγράφονται, συνεισφέρουν σημαντικά στην υγιή, ομαλή και αισιόδοξη φυσική, συναισθηματική και νοητική του ανάπτυξη.
Πηγή : Ελληνική Εταιρεία Προγεννητικής Αγωγής

Νηστεία και υγεία

Η νηστεία της Σαρακοστής ρίχνει την ολική και την κακή χοληστερίνη το ίδιο αποτελεσματικά με τα φάρμακα, ενώ μειώνει το σωματικό βάρος και καταπολεμά την κατάθλιψη.

Αυτό δείχνει μελέτη από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, από τους επιστήμονες Κατερίνα Σαρρή, Νικόλαο Τζανάκη, Μανώλη Λιναρδάκη, Γεώργιο Μαμαλάκη και Αντώνη Καφάτο.

Η μελέτη αυτή, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «BMC Public Health», είναι η πρώτη που παρουσιάζει τη συνολική εικόνα της επίδρασης της περιοδικής φυτοφαγίας που ακολουθούν οι πιστοί των διατροφικών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας με σειρά βιοχημικών και βιολογικών παραμέτρων.

Η έρευνα έγινε σε 120 ενήλικες 20-60 ετών από την ευρύτερη περιοχή Ηρακλείου Κρήτης, οι οποίοι δεν έπασχαν από καμία χρόνια ασθένεια και δεν έπαιρναν φάρμακα ή συμπληρώματα διατροφής. Οι επιστήμονες παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες επί έναν χρόνο. Στους νηστεύοντες «παρατηρείται μείωση των επιπέδων των λιπιδίων του αίματος (κυρίως της ολικής χοληστερόλης και της LDL χοληστερόλης), καθώς και του σωματικού βάρους» συμπεραίνει η μελέτη.

«Δεν αυξάνεται παράλληλα ο κίνδυνος για εμφάνιση ανεπάρκειας βιταμινών Α και Ε, αλλά ούτε και σιδηροπενικής αναιμίας. Επιπλέον, η τήρηση αυτής της διατροφής σχετίζεται με αυξημένα επίπεδα ω-3 πολυακόρεστου οξέος (DHA) στο υποδόριο λίπος, γεγονός που σχετίζεται με χαμηλότερες πιθανότητες εμφάνισης καταθλιπτικών συμπτωμάτων».

Συγκεκριμένα, όσοι νήστευαν παρουσίαζαν κατά 12,5% χαμηλότερη ολική χοληστερόλη σε σχέση με όσους δεν νήστευαν, κατά 15,9% χαμηλότερη LDL χοληστερόλη και κατά 1,5% χαμηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος. Το μορφωτικό επίπεδο των συμμετεχόντων στη μελέτη δεν βρέθηκε να επηρεάζει τα λιπίδιά τους και αυτό αποτέλεσε έκπληξη, καθώς συνήθως η υψηλότερη εκπαίδευση συνδυάζεται με καλύτερο λιπιδικό προφίλ.

Μια άλλη μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης σε καλόγριες έδειξε ότι η θρησκευτική νηστεία περιέχει μόνο 6% της συνολικής ενέργειας σε χοληστερόλη και κορεσμένο λίπος, ενώ είναι υψηλή σε αντιοξειδωτικές βιταμίνες. «Μια τέτοιου είδους διατροφή, ακόμα και όταν δεν τηρείται για θρησκευτικούς και πνευματικούς σκοπούς, είναι μια καλή αποτοξίνωση του οργανισμού από την κατανάλωση κρέατος και άλλων τροφίμων που αποβαίνουν επιζήμια», επισημαίνει η ερευνήτρια κ. Σαρρή.

«Παράλληλα, η περιοδική φυτοφαγία, όπως είναι ουσιαστικά η νηστεία, προλαμβάνει χρόνιες ασθένειες, όπως καρδιαγγειακές νόσους, υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και διάφορες μορφές καρκίνου. Η διατροφή που συστήνεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία συνδυάζει με ιδανικό τρόπο τα πλεονεκτήματα της φυτοφαγικής και της κρεατοφαγικής δίαιτας, αποφεύγοντας τους κινδύνους που έχει για την υγεία η αυστηρή φυτοφαγία.

»Οι αποκλειστικοί φυτοφάγοι έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά επεισόδια λόγω της ανεπάρκειας σε βιταμίνη Β12 και των υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης.

»Διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση οστεοπόρωσης, ενώ έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για σιδηροπενία. Η συχνή κατανάλωση θαλασσινών στη διάρκεια όλου του χρόνου, όπως προτείνει η θρησκευτική νηστεία, καθώς και η σχεδόν αποκλειστική κατανάλωση ελαιολάδου προστατεύουν».

Η πτώση των λιπιδίων με τη νηστεία είναι εφάμιλλη εκείνης με τα σύγχρονα φάρμακα. «Η μείωση της κακής χοληστερόλης είναι ανάλογη αυτής με τα φάρμακα (στατίνες), χωρίς όμως να έχει τις παρενέργειες των φαρμάκων», λέει ο καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης Αντώνης Καφάτος, «όπως την επίδραση στο ήπαρ, την ενδεχόμενη αύξηση του κινδύνου για καρκίνο κ.ά.».

Μια άλλη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «British Journal of Nutrition», έδειξε ότι η θρησκευτική νηστεία αποτελεί ένα κρυφό χαρτί της παραδοσιακής κρητικής διατροφής, που έχει συμβάλει στην εξαιρετική υγεία των Κρητικών των προηγούμενων δεκαετιών (όπως είχε βρεθεί στη «Μελέτη των 7 Χωρών»). «Η Ελλάδα είναι η μόνη μεσογειακή χώρα που περιλαμβάνει τη θρησκευτική νηστεία στην παραδοσιακή διατροφή της», λέει ο κ. Καφάτος. «Οι Πατέρες της Εκκλησίας, αιώνες πριν, χωρίς να γνωρίζουν τη βιοχημεία της διατροφής, σχεδίασαν τις συστάσεις της νηστείας με τέτοια σοφία λες και την ήξεραν!».

Η καρδιά μας αγαπά τη θρησκευτική νηστεία. «Η πρόταση της νηστείας για κατανάλωση ψαριού σε πολλές περιόδους του χρόνου έχει δικαιωθεί πανηγυρικά από τις τελευταίες επιστημονικές έρευνες που δείχνουν ότι τα ιχθυέλαια είναι τα μόνα ζωικά λίπη που προστατεύουν τα αγγεία μας», τονίζει ο διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας, καθηγητής Παύλος Τούτουζας.

«Επίσης, η αφθονία των αντιοξειδωτικών ουσιών που υπάρχει στα χόρτα και στις άλλες φυτικέςτροφές έχει αποδειχθεί ότι προστατεύουν την καρδιά μας από την αθηρωματική πλάκα που την αποφράσσει».

Στα παιδιά

Η θρησκευτική νηστεία δεν εμποδίζει την καλή ανάπτυξη των παιδιών ούτε μειώνει τη δραστηριότητά τους. Αυτό έδειξε μελέτη σε 609 παιδιά και εφήβους ηλικίας 5 - 15 1/2 ετών σε ιδιωτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης (στο οποίο δίνεται έμφαση στην τήρηση των κανόνων της Εκκλησίας), η οποία πραγματοποιήθηκε από την Γ' Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την Κλινική Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Τα παιδιά που νήστευαν δεν είχαν σημαντικές διαφορές στο ύψος και στον Δείκτη Φυσικής Δραστηριότητας σε σχέση με αυτά που δεν νήστευαν. Τα δεύτερα είχαν σημαντικά μεγαλύτερη πρόσληψη ενέργειας, κορεσμένων λιπαρών, βλαβερών τρανς λιπαρών οξέων και χοληστερόλης σε σχέση με τα παιδιά που νήστευαν πλήρως ή μερικώς. Δεν βρέθηκαν επίσης σημαντικές διαφορές στην πρόσληψη σιδήρου, ασβεστίου και βιταμίνης Α.

Τα ευρήματα, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες στην έκθεσή τους, συμφωνούν με μελέτη που έγινε σε ενηλίκους που τηρούσαν τη νηστεία και η οποία έδειξε ότι στις περιόδους νηστείας η λήψη σιδήρου δεν ήταν χαμηλότερη. Το μέταλλο αυτό αναπληρώνεται από φυτικά τρόφιμα πλούσια σε σίδηρο, όπως όσπρια, ξηροί καρποί, οστρακοειδή, ταχίνι και εμπλουτισμένα δημητριακά.

«Η σύσταση πολλών παιδιάτρων για συχνή κατανάλωση κρέατος από τα παιδιά μέσα στην εβδομάδα και η μεγάλη πρόσληψη σιδήρου αυξάνουν το οξειδωτικό στρες, που προδιαθέτει για καρκίνους, καρδιοπάθειες, Αλτσχάιμερ, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ά.», επισημαίνει ο κ. Καφάτος.

Έως το Μεγάλο Σάββατο, λοιπόν, προλαβαίνετε για μια ωφέλιμη δεκαήμερη νηστεία! «Μην υποτιμάτε και μη τη θεωρείτε απηρχαιωμένη», συμβουλεύει ο κ. Καφάτος.

«Ακόμα και εάν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να ακολουθήσετε όλες τις περιόδους της νηστείας, εάν υιοθετήσετε περιστασιακά κάποιες εβδομάδες ή ημέρες από αυτήν και παροτρύνετε και τα παιδιά σας να κάνουν το ίδιο, θα δείτε μεγάλα οφέλη στην υγεία σας. Συνιστάται βέβαια και στις ποσότητες των νηστίσιμων φαγητών να είστε εγκρατείς (λ.χ. στον χαλβά), για να μη δείτε το βάρος σας να αυξάνεται».

Η αποτοξίνωση

Η λέξη νηστεία αποτελείται από το μόριο «νη» (που δηλώνει στέρηση) και το ρήμα «εσθίω» (που σημαίνει τρώγω). Η νηστεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που δεν αποτελεί αυτοσκοπό (όπως σε άλλες θρησκείες), αλλά μέσο για την πνευματική τελειοποίηση του ανθρώπου, διαρκεί συνολικά 180-200 μέρες τον χρόνο. Περιλαμβάνει:

- Νηστεία προ των Χριστουγέννων, από 15 Νοεμβρίου έως 24 Δεκεμβρίου (40 ημέρες). Οχι στο κρέας, στα γαλακτοκομικά και στα αυγά, ναι στο ψάρι.

- Μεγάλη Σαρακοστή, από την Καθαρά Δευτέρα έως το μεγάλο Σάββατο (48 ημέρες). Οχι στο κρέας, στα γαλακτοκομικά, στα αυγά (ναι στο ψάρι μόνο την 25η Μαρτίου και την Κυριακή των Βαΐων).

- Νηστεία των Αγίων Αποστόλων από τη Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων έως τις 28 Ιουνίου (7-20 ημέρες). Οχι σε κρέας, γαλακτοκομικά και αυγά, ναι στο ψάρι.

.- Νηστεία της Παναγίας, από 1 έως 14 Αυγούστου. Οχι σε κρέας, γαλακτοκομικά και αυγά, ναι στο ψάρι μόνο στις 6 Αυγούστου (του Σωτήρος).,

- Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή (εκτός ορισμένων εξαιρέσεων). Οχι στο κρέας, τα αυγά, τα γαλακτοκομικά, τα ψάρια και το λάδι.

* Τα θαλασσινά επιτρέπονται σε όλες τις νηστείες.

Οι γυναίκες αγαπούν τη νηστεία

Έξι έως οκτώ Ελληνίδες ακολουθούν τη θρησκευτική νηστεία έστω και μία ημέρα τον χρόνο, σύμφωνα με τη μεγάλη μελέτη ΕΠΙΚ (Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Ιατρικής και Κοινωνίας), με υπεύθυνη στην Ελλάδα την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντωνία Τριχοπούλου.

Τα ποσοστά αυτά κυμαίνονται από 60% στις εικοσάρες, τριαντάρες και σαραντάρες, σε 70% στις πενηντάρες, και 80% στις εξηντάρες, εβδομηντάρες και ογδοντάρες. Οι άνδρες υστερούν των γυναικών αλλά δεν περιφρονούν εντελώς τη νηστεία: το 45% ηλικίας 25-44 ετών νηστεύουν έστω και μία ημέρα τον χρόνο, ποσοστό που ανεβαίνει σε 50- 60% στις μεγαλύτερες ηλικίες.



Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία