Οι κίνδυνοι που σχετίζονται με την παχυσαρκία είναι πολλαπλοί και αναμφισβήτητοι. Ωστόσο, υπάρχουν σήμερα στην επιστημονική βιβλιογραφία ορισμένα εκ πρώτης όψεως αντιφατικά δεδομένα, που υποστηρίζουν ότι η παχυσαρκία δεν αυξάνει πάντοτε -και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί και να μειώνει- παραδόξως τον κίνδυνο θανάτου σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών.
Τα δεδομένα αυτά δεν αφορούν τον γενικό πληθυσμό, αλλά ασθενείς που πάσχουν από χρόνια σοβαρά νοσήματα όπως, για παράδειγμα, η καρδιακή ανεπάρκεια και η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια που χρήζει αιμοκάθαρσης. Εχει παρατηρηθεί ότι οι λιποβαρείς και λεπτόσωμοι ασθενείς με καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια (υπό αιμοκάθαρση) έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών και θανάτου από τους υπέρβαρους και μετρίως παχύσαρκους ασθενείς.
Μια εξίσου παράδοξη συσχέτιση της παχυσαρκίας με καλύτερη πρόγνωση και επιβίωση έχει καταγραφεί και σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, και ιδιαίτερα έπειτα από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Στους υπέρβαρους και μετρίως παχύσαρκους ασθενείς που επιβιώνουν ύστερα από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, έχει παρατηρηθεί μια βραχυπρόθεσμη μείωση των ποσοστών θανάτου, τόσο συνολικά όσο και από καρδιαγγειακά αίτια.
Επίσης, μεταξύ των ασθενών με στεφανιαία νόσο που υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική ή χειρουργείο by-pass για να γίνει διάνοιξη του αγγείου της καρδιάς που «έφραξε» και προκάλεσε το έμφραγμα, έχει αναφερθεί ότι οι αδύνατοι ασθενείς παρουσιάζουν αυξημένη πιθανότητα ενδονοσοκομειακών επιπλοκών και χειρότερη μακροχρόνια έκβαση σε σχέση με τους υπέρβαρους ασθενείς, που εμφανίζονται σχετικά «προστατευμένοι» από άμεσες αλλά και απώτερες επιπλοκές της στεφανιαίας νόσου. Εχει επίσης παρατηρηθεί από αρκετούς ερευνητές ότι οι υπέρβαροι και παχύσαρκοι ασθενείς έχουν ηπιότερες αλλοιώσεις στα στεφανιαία αγγεία της καρδιάς και μικρότερη βαρύτητα στεφανιαίας νόσου από τους λεπτόσωμους ασθενείς, που παρουσιάζουν συχνά στη στεφανιογραφία σοβαρές στενώσεις και μάλιστα σε πολλά αγγεία ταυτόχρονα. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί μία δική μας πρόσφατη μελέτη σε συνολικά 1.228 ασθενείς (290 γυναίκες και 938 άνδρες) που υποβλήθηκαν διαδοχικά σε στεφανιογραφία για διερεύνηση καρδιακών ενοχλημάτων και διαπιστώθηκε ότι οι παχύσαρκοι ασθενείς είχαν την ίδια ακριβώς πιθανότητα να διαγνωστούν με στεφανιαία νόσο αλλά και να εμφανίσουν σοβαρή (εκτεταμένη) στεφανιαία νόσο με τους αδύνατους ασθενείς της μελέτης.
Πιο συγκεκριμένα, η μέση τιμή του ΒΜΙ ήταν 28,0 στους ασθενείς που δεν είχαν σημαντική στεφανιαία νόσο, 28,1 στους ασθενείς με στένωση ενός αγγείου, 28,0 στους ασθενείς με στένωση δύο αγγείων και 27,7 στους ασθενείς με στένωση τριών αγγείων, χωρίς οι διαφορές αυτές να αποδεικνύονται σημαντικές στη στατιστική ανάλυση. Με άλλα λόγια, τα παχύσαρκα άτομα δεν είχαν βαρύτερη εικόνα στεφανιαίας νόσου σε σχέση με τα αδύνατα. Παρόμοια ευρήματα προέκυψαν και για τους υπερτασικούς ασθενείς με στεφανιαία νόσο που υποβλήθηκαν σε στεφανιογραφία, στους οποίους η παχυσαρκία δεν φάνηκε να σχετίζεται με αυξημένη βαρύτητα στεφανιαίας νόσου. Η ουδέτερη αυτή επίδραση του αυξημένου σωματικού βάρους στη βαρύτητα των στεφανιογραφικών ευρημάτων συνηγορεί υπέρ της επιβεβαίωσης του παραδόξου της παχυσαρκίας στον πληθυσμό που μελετήθηκε, καθώς δεν αναδείχθηκε η λογικά αναμενόμενη επιβαρυντική δράση της παχυσαρκίας στη βαρύτητα της στεφανιαίας νόσου.
Παρόμοια παράδοξα με την παχυσαρκία έχουν αναφερθεί και σε άλλους πληθυσμούς, όπως είναι οι ηλικιωμένοι, οι υπερτασικοί ασθενείς, οι ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή (καρδιακή αρρυθμία), οι ασθενείς με κακή αιμάτωση των κάτω άκρων, οι ασθενείς με AIDS ή κακοήθειες και όσοι υποβάλλονται σε αγγειοχειρουργικές, ογκολογικές ή ορθοπεδικές χειρουργικές επεμβάσεις.
Source : enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου