Του Δημητρη Mαρδα*
«Ευχαριστούμε, μας έχουν δώσει αρκετή ξηρά τροφή και ρούχα. Ας δοθεί κάπου αλλού η βοήθειά σας για τα Χριστούγεννα!». Αυτή ήταν η ενθαρρυντική απάντηση ενός υπευθύνου φιλανθρωπικού ιδρύματος στα μέλη ενός Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου.
Σε μια περίοδο όπου η φτώχεια σαρώνει πόλεις και χωριά και οι άνεργοι αγγίζουν το ένα εκατομμύριο, η κοινωνία μοιάζει να αφυπνίζεται και να αφήνει τον καναπέ της.
Σχολεία, σύλλογοι γονέων, αθλητικά σωματεία, άτομα από μόνα τους ή σε μικρές ομάδες δείχνουν μια ανθρωπιά, που καλύφθηκε τα προηγούμενα χρόνια από έναν επίπλαστο ευδαιμονισμό.
Με τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα κινητοποιήθηκε πολύ περισσότερος κόσμος τα φετινά Χριστούγεννα απ’ ό,τι πέρυσι, δείχνοντας έμπρακτα το μέγεθος της συνοχής που διακρίνει ακόμη την κοινωνία μας. Με τον τρόπο αυτό περιόρισε όσο μπορούσε τον πόνο των ατόμων της διπλανής πόρτας ή της γειτονιάς τους.
Μια χώρα από τις πρώτες 35 πιο πλούσιες του πλανήτη, προβάλλει με το πάθημά της, το σαθρό υπόβαθρο στο οποίο οικοδομήθηκε τόσα χρόνια. Από την άλλη καταδεικνύει με ιδιαίτερη έμφαση τον βαθμό της αναποτελεσματικότητας όχι μόνο των κυβερνώντων, αλλά όλων σχεδόν των μελών της ελληνικής Βουλής. Οι πάντες, που δεν ύψωσαν σθεναρά τη φωνή τους σε όσους πουλούσαν εύκολα ελπίδα, είναι συνένοχοι γι’ αυτό το χάλι που βιώνουμε.
Η κρίση αυτή έδειξε κατακάθαρα ότι οι Ελληνες πολιτικοί εν δυνάμει επίδοξοι αρχηγοί και μη, δεν είναι παντός καιρού πολιτικοί. Επιβιώνουν μόνο σε περιόδους καλοκαιρίας, μη γνωρίζοντας από την άλλη τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να αντιμετωπίσουν μια καταιγίδα ή μια φουρτούνα ή έστω μια απλή βροχή! Εκεί δειλιάζουν, δεν έχουν τις γνώσεις και τη δύναμη, αγνοούν, πελαγώνουν και συχνά εγκαταλείπουν.
Εδώ εντοπίζεται η αιτία της ελληνικής κρίσης. Ευτυχώς τους ευνόησε η διεθνής συγκυρία. Οπότε όλοι αυτοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που μας οδήγησαν στην 78η θέση της πιο διεφθαρμένης χώρας του κόσμου, με τις περιορισμένες δεξιότητες, συχνά ανεπάγγελτοι, αλλά καλοί συνδικαλιστές πολλοί από αυτούς, βρήκαν ένα βολικό άλλοθι τη διεθνή κρίση, για να δικαιολογήσουν το ελάχιστο έργο τους.
Είμαστε μια πλούσια χώρα, το καλύτερο ίσως οικόπεδο της Ευρώπης, παρουσιάζοντας δεκάδες ευκαιρίες για επενδύσεις, έχοντας όμως από την άλλη μπροστά μας -πλην δακτυλοδεικτούμενων περιπτώσεων- πολιτικούς μικρόψυχους, άτολμους, φθαρμένους και ενίοτε διεφθαρμένους. Μας αξίζει άραγε μια τέτοια τύχη;
Source : kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου