Αφρική : Σε πλήρη εξέλιξη ο αγώνας για διατροφικό έλεγχο

Αμερικανικοί κολοσσοί επενδύουν στην αγροτοβιομηχανία στην Αφρική, δείχνοντας το “μέλλον” της αγροτικής παραγωγής.
Τέρμα στα μικρά κτήματα και τις «ανεξάρτητες» καλλιέργειες.
Οι πολυεθνικές θα σπέρνουν, οι πολυεθνικές θα θερίζουν, οι πολυεθνικές θα κερδίζουν… η Αφρική μας δείχνει το δρόμο…
Τεράστιες μονοκαλλιέργειες μεταλλαγμένων, συσκευασμένα και πανάκριβα αγροτικά προϊόντα, φτωχοί εργάτες σύγχρονοι δούλοι, στα «τσιφλίκια» των πολυεθνικών!
Μια ομάδα εταιριών της αγροτοβιομηχανίας που ειδικεύονται στους σπόρους, στα χημικά και στον εξοπλισμό θα επενδύσει πάνω από 150 εκατ. δολάρια τα επόμενα χρόνια σε γεωργικά έργα και προϊόντα στην Αφρική, σύμφωνα με ανακοινώσεις των διοικήσεων των επιχειρήσεων αυτών που δόθηκαν στην δημοσιότητα χθες…
Οι επενδύσεις που ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν χθες οι εταιρίες DuPont, Monsanto, Cargill κ.ά. εντάσσονται σε μια πρωτοβουλία συνολικού ύψους 3 δισ. δολαρίων σε διεθνές επίπεδο που ανακοίνωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα…
…Μαζί με επιχειρήσεις από την Ινδία, το Ισραήλ, την Ελβετία, τη Νορβηγία και τη Βρετανία και 20 επιχειρήσεις από την Αφρική, οι αμερικανικές εταιρίες δεσμεύτηκαν ότι θα επενδύσουν 3 δισ. σε έργα στον αναπτυσσόμενο κόσμο ώστε να αναπτυχθούν οι τοπικές αγορές και να βελτιωθεί η παραγωγικότητα.
…Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι ως το 2030 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα χρειάζεται 50% περισσότερα τρόφιμα, 45% περισσότερη ενέργεια και 30% περισσότερο νερό.
Ελλείψει αυτών των πόρων έως και 3 δισ. άνθρωποι θα καταδικαστούν να ζήσουν στη φτώχεια, κατά τον ΟΗΕ.
…Η εκμετάλλευση της ζήτησης για τρόφιμα στην Αφρική μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα κέρδη, είπαν στελέχη των εταιριών.
…Αν και χαρακτήρισε την κατάσταση στην Αφρική ως σήμερα «χαοτική», ο Τζιμ Μπορέλ, αντιπρόεδρος της DuPont, είπε ότι υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες.
«…Η ανάγκη υπάρχει, η δυναμική υπάρχει», είπε.
«…Είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορούμε να πάρουμε τη βάση που έχουμε σήμερα και να επιταχύνουμε την πρόοδο», τόνισε.
…Τα επόμενα τρία χρόνια η DuPont θα δαπανήσει 3 εκατ. δολάρια στην Αιθιοπία, όπου η εταιρία επενδύσει στην παραγωγή σπόρων και την δημιουργία αποθηκών.
…Αναπτύσσει επίσης ζιζανιοκτόνα για τους καλλιεργητές σιτηρών, ενώ δημιουργεί ένα σύστημα πληροφόρησης για το πόσο εύφορα είναι τα εδάφη ώστε να εντοπίζονται οι εκτάσεις που πρέπει να τίθενται σε αγρανάπαυση και να μεγιστοποιούνται οι σοδειές.
…Στόχος της DuPont είναι μέσα σε 10 χρόνια να έχει αυξήσει τα έσοδά της από τις επενδύσεις της στην Αφρική σε πάνω από 1 δισ. δολάρια.
…Η Monsanto, η μεγαλύτερη εταιρία σπόρων παγκοσμίως, επενδύει 50 εκατ. δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια σε πολλές χώρες στην Αφρική ελπίζοντας σε σημαντική ανάπτυξη της γεωργίας.
…Η Monsanto ασχολείται ειδικά με την ανάπτυξη καλαμποκιού που αξιοποιεί αποδοτικότερα την άρδευση στην Τανζανία και την δημιουργία ενός δικτύου εμπορίας αγροτικών προϊόντων.
…Η Cargill επενδύει στην Μοζαμβίκη όπου επικεντρώνεται στην αύξηση της αποδοτικότητας των καλλιεργειών σιτηρών και στην εκπαίδευση μελών αγροτικών κοινοτήτων.
…Η AGCO, μια αμερικανική εταιρία εξοπλισμού, σχεδιάζει να επενδύσει 100 εκατ. δολάρια για τη βελτίωση αγροκτημάτων στην Αιθιοπία, την Γκάνα, την Κένυα κ.ά. χώρες της Αφρικής.
…Η Νορβηγική Yara International σχεδιάζει μια επένδυση 2 δισ. δολαρίων για την κατασκευή ενός εργοστασίου λιπασμάτων και 20 εκατ. δολαρίων για την κατασκευή ενός λιμανιού στην Τανζανία για την βελτίωση του δικτύου διακίνησης λιπασμάτων στη νότια Αφρική.
…Η ελβετική Syngenta AG σχεδιάζει να επενδύσει πάνω από 500 εκατ. και αναμένει να έχει έσοδα 1 δισ. δολαρίων τα επόμενα 10 χρόνια στην ήπειρο.
…Αλλά η εξόρμηση των πολυεθνικών στην Αφρική, όπου επενδυτές αγοράζουν γεωργικές εκτάσεις και σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν αποδοτικότερες μεθόδους, δεν αντιμετωπίζεται θετικά από όλους.
…Πολλοί εκφράζουν ανησυχίες για το ότι οι αφρικανοί αγρότες θα απολέσουν τον έλεγχο των γαιών τους και των δικτύων διανομής τροφίμων.
…Επισημαίνουν ότι οι αφρικανοί αγρότες εκτοπίζονται και στη θέση της παραδοσιακής γεωργίας εισάγονται μέθοδοι που δεν είναι βιώσιμοι.
«…Το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά βασίζονται στην μεγάλης κλίμακας αγροτοβιομηχανία», σχολίασε η Ανουράντα Μίταλ, ανώτατο στέλεχος του Oakland Institute, ενός κέντρου ερευνών.
«…Ποιος ωφελείται; Όλα αυτά τα πράγματα υποστηρίζουν το σχηματισμό μιας μεγάλης κλίμακας, εμπορικού χαρακτήρα γεωργίας, που θα πλήξει τους μικρούς αγρότες.
…Θα μπορούσαν να δαπανηθούν πολύ λιγότερα κι η έμφαση να δοθεί στις πιστώσεις, στις ανοικτές αγορές, στα δικαιώματα των μικρών αγροτών»…
Source : http://www.olympostv.net

ΠΡΟΤΥΠΟ :"ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ "

Σκοπός αυτού του ιδιωτικού προτύπου είναι η καθιέρωση συστήματος επιλογής και  ελέγχου των προμηθευτών αγροτικών προϊόντων της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ που δραστηριοποιείται στη διαχείριση προϊόντων για κοινωνικούς σκοπούς αλληλέγγυου οικονομίας , υπό όρους που σέβονται και προάγουν την διατροφική ασφάλεια των καταναλωτών, την ποιότητα των Αγροτικών προϊόντων , το εργασιακό περιβάλλον των παραγωγών και την προστασία του περιβάλλοντος.

Συμμορφούμενες προς το παρόν πρότυπο, όλες οι επιχειρήσεις παραγωγής, τυποποίησης , συσκευασίας και διακίνησης αγροτικών προϊόντων οι οποίες αποτελούν τους προμηθευτές των μελών και συνεργατών της ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ , οδηγούνται στο να εφαρμόσουν πολιτική ποιότητας και να θέσουν συγκεκριμένους στόχους , λαμβάνοντας υπ’όψιν τις νομικές απαιτήσεις , τις ισχύουσες προδιαγραφές για τα αγροτικά προϊόντα καθώς και τις πληροφορίες για περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Οι στόχοι του προτύπου ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ είναι :

1. Η ενίσχυση της ταυτότητας των Ελληνικών αγροτικών προϊόντων και της θέσης τους στις αγορές μέσω του εφοδιασμού τους με σημάνσεις αναγνωρίσιμης ποιότητας.
2. Η αύξηση της προστιθέμενης αξίας των Ελληνικών αγροτικών προϊόντων.
3. Η ενίσχυση της Ελληνικής αγροτικής παραγωγής και η προστασία της από τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
4. Η προστασία του Έλληνα καταναλωτή από προϊόντα αμφιβόλου ποιότητας με προσφορά πιστοποιημένων προϊόντων που πληρούν όλους τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας.
5. Η βελτίωση του εισοδήματος του Έλληνα παραγωγού μέσω καλύτερης οργάνωσης και λειτουργίας των αγροτικών επιχειρήσεων – εκμεταλλεύσεων.
6. Η προστασία του περιβάλλοντος με την εφαρμογή υπεύθυνης περιβαλλοντικής γεωργίας φιλικής προς το περιβάλλον.

                                        ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΩΝ

Διενεργούνται επιθεωρήσεις 2ου μέρους με την χρήση ερωτηματολογίου στις επιχειρηματικές και παραγωγικές λειτουργίες σε κάθε προμηθευτή. Οι επιθεωρήσεις εξετάζουν την υπάρχουσα τεκμηρίωση, τα υπάρχοντα αρχεία εφαρμογής καθώς και την επιχειρηματική πρακτική, όπως αυτή εφαρμόζεται καθημερινά. Οι επιθεωρήσεις γίνονται από εταιρεία παροχής υπηρεσιών ελέγχου έπειτα από γραπτή εντολή της ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ.

Ο έλεγχος στοχεύει στη διαπίστωση του βαθμού συμμόρφωσης της επιχειρηματικής και παραγωγικής λειτουργίας του κάθε προμηθευτή με τις απαιτήσεις του προτύπου ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ  ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ όπως αυτές περιγράφονται στον Οδηγό Προδιαγραφών του.

Ο έλεγχος πραγματοποιείται μία φορά ανά έτος. Μετά την πραγματοποίηση του ελέγχου, η ομάδα επιθεώρησης συμπληρώνει το Πρακτικό Επιθεώρησης , το πρωτότυπο αρχειοθετείται στην έδρα της ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ  και το αντίγραφο αρχειοθετείται μαζί με τα υπόλοιπα έγγραφα τεκμηρίωσης στην έδρα του προμηθευτή.

Μη συμμόρφωση ή απόκλιση στα κρίσιμα σημεία ελέγχου επιφέρουν ως κυρώσεις , την έγγραφη προειδοποίηση, την αναστολή ή την ακύρωση της προμήθειας αγροτικών προϊόντων στην ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ.

                                                 ΔΟΜΗ ΤΗΣ « ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ»

Η ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ είναι ένα πρότυπο πιστοποίησης Ορθής Γεωργικής Πρακτικής το οποίο ρυθμίζεται και νομικά αντιπροσωπεύεται από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ.

Η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ εγκρίνει τη χρήση  του λογότυπου « ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ» από τους προμηθευτές των μελών και συνεργατών της , οι οποίοι έχουν ελεγχθεί, πιστοποιηθεί και τους έχει εκδοθεί το πιστοποιητικό ορθής γεωργικής πρακτικής « ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ». Οι προμηθευτές της ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ  οφείλουν σε κάθε εμπορική συσκευασία των πιστοποιημένων προϊόντων τους να τοποθετούν σε εμφανές σημείο την κάρτα  πιστοποίησης « ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ» που περιλαμβάνει τον κωδικό πιστοποίησής τους , το ονοματεπώνυμό τους και τον κωδικό του αγροτεμαχίου από τον οποίο έχει συγκομισθεί το προϊόν τους.

Παντελής Ρίτσος

Γεωπόνος

Ο αγώνας για το δικαίωμα στη τροφή

Ήταν απλά θέμα χρόνου οι ελληνικές ντόπιες ποικιλίες σπόρων να βρεθούν στο στόχαστρο της επίθεσης, όπως αυτή εξαπολύεται με την μορφή του κλεισίματος της Τράπεζας Διατήρησης Γενετικού Υλικού.
Η αλήθεια είναι ότι γενικά η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη για τις φυσικές, ντόπιες ποικιλίες σπόρων σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες με κάθε τρόπο επιχειρείται να εξαφανιστούν και να κυριαρχήσουν όχι απλά τα υβρίδια αλλά οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι.
Με τον ίδιο τρόπο που μέσα σε μόλις 3-4 δεκαετίες οι φυσικές τροφές ξεχάστηκαν σχεδόν εντελώς και μπήκαν στο περιθώριο και οι άνθρωποι πλέον τρέφονται με επεξεργασμένες τροφές γεμάτες κάθε είδους δηλητήρια, με αντίστοιχο τρόπο προχωράει ραγδαία και η εξαφάνιση των φυσικών σπόρων.
Το σχέδιο έχει σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί (5 εταιρείες ελέγχουν το εμπόριο σπόρων) και προωθείται με συντονισμένη εκστρατεία των εταιρειών βιοτεχνολογίας, των διεθνών νεοταξικών οργανισμών (με τα ολοκληρωτικά τους νομοθετήματα codex alimentarious, agenda 21) και των κυβερνήσεων πιόνια τους (με νόμους όπως ο S.510 στις ΗΠΑ).
Η νέα τάξη δείχνει μια πρωτοφανή εμμονή να επιβάλλει τους γενετικά τροποποιημένους (GMO) σπόρους και οργανισμούς με κάθε τρόπο, σε σημείο πλέον οι «ανθρωπιστικές» της επεμβάσεις να γίνονται με αυτόν ως έναν από τους κυρίαρχους λόγους.
Γνωρίζουμε ότι στο Ιράκ ένας από τους πρώτους νόμους που πέρασε το κατοχικό καθεστώς ήταν η απαγόρευση στους αγρότες να διατηρούν σπόρους για να ξανασπείρουν την νέα σοδειά, όπως γινόταν για χιλιετίες. Και όταν αυτό αφορά την περιοχή της αρχαίας Μεσοποταμίας από όπου ξεκίνησε η γεωργία πριν 10 χιλιάδες χρόνια, τότε μια τέτοια ενέργεια είναι πολύ περισσότερο μια ξεκάθαρη δήλωση της νέας τάξης για το τέλος της γεωργίας και της τροφής όπως την ξέραμε.
Μέσα από την επιθετική και παραπλανητική δράση των εταιρειών βιοτεχνολογίας, οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες έχουν τώρα εξαπλωθεί σε πάνω από 25 χώρες, έναντι μόλις 3 χωρών (ΗΠΑ, Καναδάς, Αργεντινή) μέχρι πριν λίγα χρόνια. Χαρακτηριστικό και τραγικό παράδειγμα η Ινδία, όπου μέσω της εξαπάτησης των μικρών αγροτών για μεγαλύτερες σοδειές, αυτοί χρεώθηκαν για να αγοράσουν γενετικά τροποποιημένους σπόρους οι οποίοι όμως είχαν πολύ χειρότερη απόδοση από τις δικές τους ντόπιες ποικιλίες.
Το αποτέλεσμα είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες αυτών των αγροτών. Και η ΕΕ, το άλλοτε «ισχυρό» προπύργιο ενάντια στα μεταλλαγμένα, τώρα φαίνεται καθαρά τι ρόλο έπαιζε όλα αυτά τα χρόνια, αφού με συγκεκριμένα νομοθετήματα υποσκάπτει πλέον ενεργά την σταθερή αποστροφή των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.
Ένα ακόμη ύποπτο στοιχείο είναι ότι οι ίδιες οι εταιρείες που προσπαθούν με απόλυτη μανία να μας επιβάλλουν τα μεταλλαγμένα, φέρονται να έχουν χρηματοδοτήσει την παγκόσμια κιβωτό των σπόρων στο Σβαρμπαλντ της Νορβηγίας.
Γιατί άραγε θα πρέπει να ταϊστεί η ανθρωπότητα με μεταλλαγμένα, με κάτι δηλαδή αφύσικο το οποίο δεν είναι τροφή, ενώ οι φυσικοί σπόροι θα είναι όλοι μαζεμένοι και υπό τον έλεγχο τους;
Τι άραγε σχεδιάζουν και τι διακυβεύεται με την τροφή μας και την επιβίωση μας;
Όμως ας επανέλθουμε στην Ελλάδα, για την οποία ακούμε συνήθως να λέγεται ότι όλα αυτά που τώρα υφίσταται, είναι ένα μεγάλο πείραμα της νέας τάξης, το οποίο αναμένεται να εφαρμοστεί και αλλού αν πετύχει. Τίποτε δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα από όσο αυτή η άποψη. Και αυτό γιατί στην Ελλάδα δεν γίνεται κανένα πείραμα.
Στην Ελλάδα εφαρμόζεται η δοκιμασμένη λύση σε πάνω από 30 χώρες στον κόσμο με συμβολικότερη περίπτωση αυτήν της Αργεντινής. Αν θέλουμε να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί, ας μελετήσουμε προσεκτικά τι έγινε εκεί και πως η Αργεντινή από πλούσια και αυτάρκης χώρα βρέθηκε να πεινάει, να έχει ιδιωτικοποιηθεί ο πλούτος της και το νερό της και να τρώει μεταλλαγμένα. Αυτή είναι η κληρονομιά του ΔΝΤ και εκεί σκοπεύουν να οδηγήσουν κι εμάς αν δεν μπλοκαριστούν από έξυπνες δικές μας πρωτοβουλίες, οι οποίες έχουν ήδη εμφανιστεί σε τοπικό επίπεδο, όμως θα πρέπει να επεκταθούν σε κάθε πλευρά της ζωής μας και πρώτιστα στον έλεγχο της τροφής.
Ας μην γελιόμαστε η τροφή μας είναι ήδη σοβαρότατα αλλοιωμένη και τα μεταλλαγμένα είναι ήδη εδώ σε κάποιο ποσοστό: στις μεταλλαγμένες ζωοτροφές που δίνονται στα ζώα, στην γλυκαντική ουσίαασπαρτάμη, η οποία προέρχεται από μεταλλαγμένο βακτήριο και είναι τοξική, και ποιος ξέρει που αλλού, αφού δεν υπάρχει σήμανση και έλεγχος.
Η κατάσταση είναι πάρα, μα πάρα πολύ σοβαρή και ανεξάρτητα από το αν το έχουμε αντιληφθεί ή όχι, το πρώτο βήμα άλωσης της τροφής μας έχει γίνει. Αν αύριο έκαναν το τελικό βήμα και προσπαθούσαν να μας επιβάλλουν την καλλιέργεια μεταλλαγμένων σπόρων, θα υπήρχε άραγε η απαιτούμενη γενική κατακραυγή και ενεργοποίηση ή θα πέρναγε κι αυτό όπως όλη η μέχρι τώρα κομπίνα του ψευδοχρέους;
Το ζήτημα της τροφής είναι κορυφαίας και ζωτικής σημασίας και δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο ζήτημα, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για δήθεν άλλες προτεραιότητες. Είναι το πρωτεύον γιατί έχει να κάνει με την υγεία και την επιβίωση, και ειδικά για την Ελλάδα, έχει να κάνει με την αυτάρκεια μέσω της βιοποικιλότητας, και την διατροφική ασφάλεια μας με φρέσκια, αγνή, φυσική τροφή.
Επίσης είναι το πρωτεύον γιατί τελικά η τροφή έχει να κάνει με τον έλεγχο του μυαλού μας, αφού ουσιαστικά μέσω αυτής επιχειρούν και καταφέρνουν να μας κάνουν να συναινέσουμε με το δικό τους σκεπτικό αντίληψης των πραγμάτων, το οποίο όμως αντανακλά τα δικά τους και μόνο συμφέροντα. Με την «πράσινη επανάσταση» μας έκαναν να συναινέσουμε και να αποδεχθούμε ότι αυτό που θα τρώμε θα περιέχει δηλητήρια (φυτοφάρμακα).
Με την βιομηχανική εκμετάλλευση των ζώων μας έκαναν να συναινέσουμε στην καταπίεση των άλλων αισθανόμενων όντων του πλανήτη και έτσι τελικά και εμάς των ίδιων. Τώρα με την «επανάσταση της βιοτεχνολογίας» μας παραπλανούν να συναινέσουμε, ούτε λίγο ούτε πολύ, στο ίδιο το τέλος της ζωής, πάντα μέσα από τις γνωστές, απατηλές κενολογίες περί ασφάλειας, αντιμετώπισης της πείνας, κλπ.
Με απλά λόγια λοιπόν, το κεφάλαιο των σπόρων είναι το τελικό και απόλυτα θεμελιώδες πεδίο αναμέτρησης, γιατί πάνω από όλα είναι ένα ιδεολογικό πεδίο, όπου θα πρέπει να χτυπηθεί μια για πάντα η αντίληψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ότι δηλαδή με το πρόσχημα της παραγωγής τροφής μπορούν να επιδοθούν κάποιοι στην καταστροφή του οικοσυστήματος και στην καταπίεση της πλειοψηφίας των ανθρώπων και όλων των ζώων.
Η τρέχουσα συγκυρία επιθετικής προώθησης των γενετικά τροποποιημένων σπόρων και οργανισμών δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ουρανοκατέβατη, αλλά πατάει σε μια πολλή γερή βάση: στην ιδεολογική χειραγώγηση της ανθρωπότητας ότι είναι «φυσιολογικό» να δηλητηριάζουμε αυτό που θα φάμε, ύστερα από τις 5 και πλέον δεκαετίες συμβατικής, χημικής γεωργίας. Αφού απέσπασαν την αποδοχή μας στο πρώτο κακό, αφού δηλαδή δεχθήκαμε τον τρόπο παραγωγής τους ο οποίος γεμίζει την τροφή μας με δηλητήρια, τώρα θεωρούν ότι είναι πλέον ανοιχτός ο δρόμος να επεκτείνουν αυτό το κακό εκθετικά, διατηρώντας τα δηλητηριώδη φυτοφάρμακα και επιπλέον προσθέτοντας μια κακόβουλη γενετική μετάλλαξη του DNA, η οποία δεν θα συνέβαινε ΠΟΤΕ στην φύση.
Επιμένουν δηλαδή στην απόλυτη ανωμαλία, η οποία αποδείχθηκε τραγικά αδιέξοδη, μη αειφόρος και καταστροφική, και την παρουσιάζουν ως μονόδρομο, ενώ αποσιωπούν με κάθε τρόπο τις πραγματικά αειφόρες και φιλικές μορφές καλλιέργειας, όπως η περμακουλτούρα, η φυσική καλλιέργεια, και η βιολογική veganic καλλιέργεια, οι οποίες είναι οι μόνες που μπορούν να διασφαλίσουν αυτό που πραγματικά θα αξίζει να αποκαλείται τροφή.
Το τελευταίο ύπουλο επιχείρημά τους είναι αυτό της δήθεν «συνύπαρξης» των μεταλλαγμένων και φυσικών σπόρων.
Όμως, όπως πολύ εύστοχα είπε κάποιος, «δεν μπορεί να συνυπάρχει η εγκυμοσύνη με την παρθενία», και οι μεταλλαγμένοι σπόροι θα αλλοιώσουν και θα εξαφανίσουν τους φυσικούς σπόρους, με αποτέλεσμα να χαθεί η βιοποικιλότητα. Κι ενώ όλα τα άλλα ξαναγίνονται, και τα ψευδοχρέη πχ διαγράφονται, η βιοποικιλότητα που θα χαθεί, δεν επανέρχεται. Αν μας πάρουν τους σπόρους, μας παίρνουν και τον τελευταίο έλεγχο στην ίδια μας την ζωή και τότε θα μιλάμε για την πλήρη μετάλλαξή μας, σε ένα άλλο, απόλυτα διαχειρίσιμο και αναλώσιμο είδος, έρμαιο στα κακόβουλα σχέδια της νέας τάξης.
Αν όμως ανατρέψουμε το σκεπτικό τους στο βασικό πεδίο της τροφής και τους αφαιρέσουμε κάθε νομιμότητα να μας ελέγχουν με το δήθεν πρόσχημα ότι παράγουν την τροφή μας, τότε ανοίγει ο δρόμος να τους αμφισβητήσουμε και στον έλεγχο της υγείας και σε κάθε άλλη πλευρά της ζωής μας και τότε φυσικά τα ψέματα θα έχουν τελειώσει για το ανοσιούργημα και την ανωμαλία που λέγεται σύστημα της νέας τάξης. 
Source : xemandrios1.blogspot.gr

Αντιμονοπωλιακή νομοθεσία και καρτέλ

Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία καλύπτει δύο κανόνες απαγόρευσης που διατυπώθηκαν στη συνθήκη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ( Κομισιόν ) :

• Απαγορεύονται συμφωνίες που περιορίζουν τον ανταγωνισμό (1) ;
• Εταιρίες που κατέχουν δεσπόζουσα θέση δεν επιτρέπεται να κάνουν κατάχρηση της θέσης τους (2) .

1. Συμφωνίες μεταξύ επιχειρήσεων

Μεταξύ των παραδειγμάτων περιλαμβάνονται: καθορισμός τιμών. περιορισμός ή έλεγχος της παραγωγής, των αγορών, της τεχνικής ανάπτυξης ή των επενδύσεων. διαμοιρασμός των αγορών ή των πηγών εφοδιασμού. εφαρμογή διαφορετικών όρων σε παρόμοιες συναλλαγές. Η Κομισιόν φέρει την ευθύνη για τη διασφάλιση της εφαρμογής αυτών των κανόνων. Ένα κράτος μέλος μπορεί να κάνει αίτηση για μια έρευνα ή μπορεί η Κομισιόν να ξεκινήσει μία έρευνα με δική της βούληση. Όταν διαπιστώνει παραβιάσεις της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας, προτείνει μέτρα για τον τερματισμό τους. Η Κομισιόν μπορεί να προβεί στις παρακάτω ενέργειες:

• Αποφάσεις επί μεμονωμένης περίπτωσης:
  a.Έναρξη διαδικασίας διερεύνησης παραβιάσεων ;
  b.Έκδοση «απαλλακτικής άδειας», με την οποία βεβαιώνει ότι δεν υφίσταται παραβίαση των κανόνων ανταγωνισμού ;
  c.Παραχώρηση απαλλαγής.
• Ομαδικές απαλλαγές: Η ιδέα εδώ είναι να παραχωρείται εκ των προτέρων γενική απαλλαγή σε ορισμένους τύπους ενεργειών/μεθόδων, ούτως ώστε να απλοποιείται το διοικητικό έργο της Κομισιόν, δηλαδή να μη χρειάζεται να ασχολείται μεμονωμένα με πάρα πολλές περιπτώσεις• επίσης γίνεται πιο εύκολο για τις εταιρίες να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Η Κομισιόν έχει κάνει ευρεία χρήση αυτών των ομαδικών απαλλαγών, τόσο για οριζόντιες συμφωνίες ή συμφωνίες συνεργασίας (μεταξύ εταιριών που ανταγωνίζονται στον ίδιο τομέα ) όσο και για κάθετες συμφωνίες ή συμφωνίες διανομής (που συνάπτονται μεταξύ επιχειρήσεων σε διαφορετικά επίπεδα της ίδιας αλυσίδας παραγωγής ) . Μία από τις ομαδικές απαλλαγές που ξεχώρισαν αφορά τα μηχανοκίνητα οχήματα. Μια Ρύθμιση της Κομισιόν που υιοθετήθηκε το 2002 αίρει σημαντικούς φραγμούς που έθεταν οι κανονισμοί στη διανομή. Έχει ισχύ για οκτώ χρόνια και επιτρέπει, μεταξύ άλλων, την ταυτόχρονη παρουσία ανταγωνιστικών εταιριών μέσα στον ίδιο εκθεσιακό χώρο, αυξημένη πρόσβαση σε γνήσια ανταλλακτικά και ανταγωνισμό ανάμεσα στα καταστήματα αποκλειστική διάθεσης.

Άλλοι τύποι συμφωνιών θεωρούνται από την Κομισιόν επιζήμιοι για τον ανταγωνισμό και συνεπώς απαγορεύονται χωρίς εξαίρεση. Παρουσιάζονται συνήθως σε δημόσιες μαύρες λίστες και μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται:

• Στη κατηγορία των οριζόντιων συμφωνιών
  Καθορισμός τιμών
  Κοινά γραφεία πωλήσεων
  Ποσοστώσεις στην παραγωγή ή στη διανομή
  Διαμοιρασμός των αγορών ή των πηγών εφοδιασμού
• Στην κατηγορία των κάθετων συμφωνιών
  Καθορισμός της τιμής μεταπώλησης
  Όροι απόλυτης προστασίας της περιοχής δικαιοδοσίας

2. Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης

Ο σκοπός εδώ είναι να μην επιτραπεί στις εταιρίες να καταχραστούν μια δεσπόζουσα θέση και κατά συνέπεια να αλλοιώσουν τον ανταγωνισμό στο ενδο-Κοινοτικό εμπόριο. Οι δεσπόζουσες θέσεις, καθαυτές, δεν απαγορεύονται, αλλά μάλλον η κατάχρηση τους, όταν είναι πιθανό αυτή να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών.

Συμπεριφορά που επηρεάζει μόνο μια εθνική αγορά δεν μπορεί να εξεταστεί από τις Ευρωπαϊκές αρχές. Για το σκοπό αυτό απαιτείται προληπτική παρέμβαση της Κοινότητας για τη διερεύνηση των εταιρικών συγχωνεύσεων, καθότι αυτές μπορεί να δημιουργήσουν παράνομη δεσπόζουσα θέση.

Ένα “Καρτέλ” δημιουργείται από μια παράνομη, μυστική συμφωνία μεταξύ ανταγωνιστών οι οποίοι από κοινού καθορίζουν ή αυξάνουν τις τιμές τους, μειώνουν την προσφορά περιορίζοντας τις πωλήσεις τους και/ή το παραγωγικό τους δυναμικό και/ή μοιράζονται μεταξύ τους τις αγορές τους ή τους καταναλωτές.

Πρόστιμα έως και 10% του παγκόσμιου τζίρου τους μπορούν να επιβληθούν στα ένοχα μέρη. Τα ποσά από αυτά τα πρόστιμα κατατίθενται στον προϋπολογισμό της ΕΕ.

Όλες οι αποφάσεις της Κομισιόν που αφορούν καρτέλ μπορούν να εφεσιβληθούν στο Πρωτοδικείο και κατόπιν στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Λουξεμβούργο. Αυτά τα δύο δικαστήρια μπορούν να ακυρώσουν τις αποφάσεις της Κομισιόν, εν όλω ή εν μέρει, και αυξάνουν ή μειώνουν τα πρόστιμα κατά την κρίση τους.

Quick-jump to other chapters in this dossier :

• 1. Πολιτική ανταγωνισμού – ακρογωνιαίος λίθος της εσωτερικής αγοράς
• 2. Αντιμονοπωλιακή νομοθεσία και καρτέλ
• 3. Έλεγχος συγχωνεύσεων
• 4. Κρατική βοήθεια – Απελευθέρωση – Διεθνής συνεργασία
• 5. Βασικοί παράγοντες χάραξης πολιτικής και επικοινωνία
• 6. Διεθνής συνεργασία
• 7. Key policy makers and contactshttp://www.eu4journalists.eu/index.php/dossiers/greek/C9/14/

Η Οικονομία της Αλληλεγγύης

Η λέξη οικονομία, συνειρμικά, φέρνει στο μυαλό των περισσότερων την έννοια του κέρδους. Μπορεί να συνοδεύεται και από επιθετικούς προσδιορισμούς όπως λογικόκέρδος, μεγάλο κέρδος, αισχρόαλλά, στον πυρήνα της σκέψης, είναι το κέρδος που καθοδηγεί την οικονομική δραστηριότητα. Σε αρκετούς, η λέξη οικονομία μπορεί και να διαχωρίζεται σε ιδιωτική και δημόσια, με τη δεύτερη να εξυπηρετεί το συλλογικό όφελος.
Τα τελευταία όμως χρόνια και, ελέω της οικονομικής δυσκολίας που αφορά όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα, η Ελλάδα ανακαλύπτει ένα σχετικά καινούριο πρόσωπο της οικονομίας, την κοινωνική οικονομία ή για να είμαστε πιο ακριβείς, τον τρίτο τομέα της οικονομίας.
Τι είναι όμως κοινωνική οικονομία και πώς διαχωρίζεται από τους άλλους τομείς της οικονομίας, την εμπορευματική και τη δημόσια οικονομία;
Η συζήτηση που ακολουθεί με τον καθηγητή στο τμήμα Διοίκησης Κοινωνικών - Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων και Οργανώσεων στο ΤΕΙ Μεσολογγίου, Τάκη Νικολόπουλο επιχειρεί να εξηγήσει, να αποσαφηνίσει τον όρο αλλά και να μας εξοικειώσει με τις διαφορετικές μορφές της.
Αν και μερικές φορές τα όρια είναι δυσδιάκριτα, όπως θα πει παρακάτω, υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν την κοινωνική οικονομία:
Είναι μια οικονομία φτιαγμένη από πολίτες και όχι καταναλωτές, για να καλύπτει τις ανάγκες τους, μέσω ισοδίκαιου καταμερισμού των πόρων. Η αλληλεγγύη και η δημοκρατική συμμετοχή είναι βασικό συστατικό της. Είναι «φιλική» με το περιβάλλον, αναπτύσσεται κατά κύριο λόγο τοπικά και με αειφορικές τεχνικές, ενώ δε στοχεύει στη μεγέθυνση των οικονομικών μονάδων.
Μπορεί να χωριστεί στην οργανωμένη θεσμική κοινωνική οικονομία - , σε αυτήν αναφέρεται και το πρόσφατο νομοσχέδιο του υπουργείο Εργασίας περί κοινωνικών επιχειρήσεων , που εισάγει για πρώτη φορά την έννοια της κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης.
Το πιο όμως ενδιαφέρον κομμάτι της, είναι η μη θεσμική,η εναλλακτική ή αλλήλεγγυα οικονομία. Αυτό το κομμάτι που πειραματίζεται με ανταλλαγές, νομίσματα, χαριστικά δίκτυα, ηθικό εμπόριο ενώ αναζητά ανθρώπινες λύσεις, σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση ή ως μια απάντηση ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής.

συνέντευξη στην Τζούλη Ν.Καλημέρη

Πώς ορίζεται η Κοινωνική Οικονομία;
Ο ορισμός είναι δύσκολος. Αναφερόμαστε στον (υπό ευρεία έννοια) τρίτο τομέα της Οικονομίας και τα όρια ανάμεσα στους τομείς δεν είναι πάντα ευδιάκριτα.Ο πρώτος τομέας αφορά στην ιδιωτική εμπορευματική οικονομία, δηλαδή τις επιχειρήσεις που λειτουργούν με σκοπό το κέρδος.Ο δεύτερος τομέας αφορά στη δημόσια ή κρατική οικονομία, που το κράτος ή άλλες μονάδες προσφέρουν αγαθά και υπηρεσίες με αναδιανεμητικό χαρακτήρα.
Ο τρίτος τομέας, λοιπόν, αφορά στο ευρύ πεδίο της αλληλέγγυας οικονομίας. Είναι μια οικονομική δραστηριότητα που ξεκινάει «από κάτω». Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μια πρωτοβουλία των πολιτών («οικονομία των πολιτών», δηλαδή από τους πολίτες και για τις ανάγκες αυτών) που δεν αποσκοπεί στο κέρδος. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια «οικονομία των (πραγματικών) αναγκών».
Θα μπορούσαμε να τονίσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά της για να γίνει πιο αντιληπτό:
Η εκούσια συμμετοχή των ατόμων και η δημοκρατική έκφρασή τους είναι το πρώτο.
Η λειτουργία στο πλαίσιο της κοινωνίας και της κάλυψης των αναγκών των πολιτών, αναδεικνύει το δεύτερο χαρακτηριστικό, δηλαδή την αλληλεγγύη.
Στόχος της κοινωνικής οικονομίας δεν είναι η κατανάλωση ως αυτοσκοπός αλλά η κάλυψη κατ’ αρχήν βασικών αναγκών, μέσω ισοδίκαιης κατανομής των πόρων και σχέσεων αλληλεγγύης.
Επίσης, θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι μια οικονομία ήπιων ανθρώπινων και οικολογικών ή αειφορικών μεγεθών, που δραστηριοποιείται σε μικρό τοπικό επίπεδο.
Τέλος, εκφράζει μια άλλη ηθική, δηλαδή ένα άλλο αξιακό σύστημα διαφορετικό από το σύστημα αξιών της καπιταλιστικής κερδοσκοπικής οικονομίας.

Ο ορισμός αυτός καλύπτει ένα ευρύ φάσμα οικονομικών δραστηριοτήτων, από συνεταιρισμούς μέχρι και τα δίκτυα ανταλλαγής.
Θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός. Υπάρχουν δύο φάσεις ιστορικής εξέλιξης της μορφής της κοινωνικής οικονομίας. Η πρώτη αφορά στην κλασική κοινωνική οικονομία, όπου συναντάμε από τη μία τους συνεταιρισμούς, τις διάφορες ενώσεις, τα σωματεία, τα αυτοδιαχειριζόμενα αλληλοβοηθητικά ταμεία (υγείας, δημοσιογράφων κ.λπ.), τα ιδρύματα, και από την άλλη, τους διάφορους συλλόγους και τις αστικές μη κερδοσκοπικές οργανώσεις (π.χ.Μ.Κ.Ο.).
Η πρώτη κατηγορία επιδιώκει τη βελτίωση της ζωής των μελών τους (που είναι οι «επωφελούμενοι»), ενώ η δεύτερη επιδιώκει τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των (επωφελούμενων) μη μελών τους (δραστηριοποιούνται στους τομείς της πρόνοιας και κοινωνικής φροντίδας, στο περιβάλλον, πολιτισμό κ.λπ.) όπου εδώ υπεισέρχεται και ο (συλλογικός) εθελοντισμός ο οποίος ανήκει στον τρίτο τομέα (είναι συνιστώσα). 
Σ’ αυτούς τους τομείς δραστηριοποιούνται - όχι όμως σε εθελοντική βάση - από τη δεκαετία του 1980 και οι με διάφορες μορφές κοινωνικές επιχειρήσεις. Αυτές αφορά και το πρόσφατο νομοσχέδιο του υπουργείου Απασχόλησης για την κοινωνική οικονομία και κοινωνική επιχειρηματικότητα, όπου εισάγεται - θεσμοθετείται η «κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση». Εδώ, συχνά «παρεμβατικό» ρόλο παίζει το κράτος –υπό την έννοια της παραχώρησης σ’ αυτές τις οργανώσεις κλασικών αρμοδιοτήτων του, όπως είναι η πρόνοια, επανένταξη κ.λπ.Το κράτος λοιπόν χρησιμοποιεί ως βραχίονα αυτές τις οργανώσεις.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για τη θεσμοθετημένη κοινωνική οικονομία. Είναι φορείς που έχουν ένα νομοθετικό πλαίσιο, διαφορετικούς τύπους καταστατικών, σύμφωνα με τα οποία δραστηριοποιούνται. Στις περισσότερες των περιπτώσεων (ιδίως εδώ και δύο δεκαετίες) οι δραστηριότητες της πρώτης από τις παραπάνω κατηγορίες της θεσμοθετημένης κοινωνικής οικονομίας εντάσσονται και στην οικονομία της αγοράς και λειτουργούν με τους όρους της και με όρους (αναγκαστικής) μεγέθυνσης. Για να γίνει αντιληπτό, μπορούμε να αναφέρουμε την Τράπεζα Credit Agricole, τονΣυνεταιρισμό Μontragon με τις θυγατρικές του κ.ά.
Η άλλη μορφή είναι η άτυπη ή, ορθότερα, εναλλακτική, αλληλέγγυα, κοινωνική οικονομία.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της;

Εμφανίζεται στη δεκαετία του 1980 και αυτή όμως με ιστορικές ρίζες σε Καναδά, Ιαπωνία, Ευρώπη, Αυστραλία και στην Ελλάδα και δίνει το βάρος στην αλληλέγγυα φύση των δραστηριοτήτων της (εναλλακτικό - ισοδίκαιο και ηθικό - εμπόριο, αλληλέγγυα χρηματοδότηση και αποταμίευση, ενσωμάτωση - ένταξη μέσω οικονομικών δραστηριοτήτων).
Επιπλέον εστιάζει και σε νέες οργανωτικές μορφές - δίκτυα, είτε στον τομέα της εργασίας είτε των συναλλαγών, ιδίως στον αγροτικό τομέα (π.χ. AMAPστη Γαλλία, απευθείας δηλαδή πωλήσεις στους κατοίκους μιας περιοχής –γειτονιάς ή διαμερίσματος αγροτικών, κυρίως βιολογικών, προϊόντων) είτε χρησιμοποιώντας τοπικά εναλλακτικά ή συμπληρωματικά νομίσματα στο πλαίσιο Τοπικών Συστημάτων Ανταλλαγών.
Οι γυναίκες και οι νέοι αποτελούν ένα νεοεισαγόμενο στοιχείο στη νέα αυτή κοινωνική –αλληλέγγυα οικονομία, ενώ επίσης σ’ αυτή δεν συμμετέχουν αναγκαστικά άνεργοι ή ευπαθείς ομάδες ή μόνο όσοι έχουν χαμηλά εισοδήματα (π.χ.τα AMAP στη Γαλλία).
Από την άλλη και εδώ, έχουμε μια μορφή θεσμοποίησης (π.χ.το ηθικό - ισοδίκαιο εμπόριο γίνεται μέσω συνεταιρισμών, μάλιστα η διανομή τους γίνεται και μέσω των μεγάλων πολυεθνικών κέντρων διανομής - υπεραγορές, η αλληλέγγυα –«υπεύθυνη» χρηματοδότηση και αποταμίευση γίνεται μέσω εναλλακτικών –αλληλέγγυων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων). Άλλες πάλι δραστηριότητες αυτής της κατηγορίας είναι πλήρως άτυπες όπως τα συστήματα τοπικών ανταλλαγών (LETS στην Αγγλία ή SEL στη Γαλλία).

Τι συμβαίνει στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα, η τελευταία αυτή μορφή, άτυπη, αλληλέγγυας οικονομίας εμφανίζεται την τελευταία δεκαετία κυρίως υπό πειραματική περισσότερο μορφή.
Είναι τα συστήματα τοπικών ανταλλαγών, τα τοπικά κοινωνικά ή παράλληλα νομίσματα (ή συμπληρωματικά), για παράδειγμα η Τράπεζα Χρόνου Αττικής, που ξεκίνησε ως μια γυναικεία πρωτοβουλία το 2006 το ΕΤΕΜ Μαγνησίας, οΟβολός στην Πάτρα που δημιουργήθηκε από μια πρωτοβουλία ενός επιχειρηματία για να τονώσει τη ρευστότητα σε μικρές τοπικές επιχειρήσεις (και θυμίζει το WIR του μεσοπολέμου στην Ελβετία). Επίσης,

• Τα ανταλλακτικά δίκτυα σπόρων, όπως το Πελίτι (στο Παρανέστι Δράμας),
• Το Λόγω Τιμής,
• Τα χαριστικά δίκτυα και Παζάρια, όπως είναι το Χάρισε το, το Δώσε και Πάρε, το freecycle
• Διάφορα ιδιόμορφα συστήματα, όπως είναι το Μoneyback system στο Ηράκλειο Κρήτης
• Τα συνεταιριστικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, όπως είναι το Παγκάκι στο Κουκάκι,
• Η κολεκτίβα Ν.Γουινέα, το Lunch Street Party, το Terra Verde,
• Το εναλλακτικό ισοδίκαιο εμπόριο Σπόρος,
• Ο Σκόρος (δίκτυο ανταλλαγής ρούχων) και άλλα.

Πολλές φορές, τα σχήματα αυτά έρχονται αντιμέτωπα με προβλήματα αθέμιτου ανταγωνισμού και φορολογίας.

Ποια είναι η ανάγκη που δημιούργησε όλα αυτά τα μορφώματα και πειράματα;
Κυρίως είναι η ανάγκη και η οικονομική κρίση, αλλά όχι μόνο. Είναι (εάν δεν είναι μόδα) και η μεταστροφή των νοοτροπιών και συμπεριφορών των καταναλωτών–χρηστών προς μια «υπευθυνοποίηση» (responsabilisation), υπό το βάρος και τα αδιέξοδα ενός αρπακτικού - μεγεθυνσιακού συστήματος (υπέρ παραγωγισμού, υπέρ καταναλωτισμού και κακοχρησίας).
Είναι η διεκδίκηση και η αναζήτηση ενός άλλου τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης και, τελικά, ενός άλλου τρόπου ζωής.
Βέβαια υπάρχει μεγάλη απόσταση από το να συστήσουν όλα αυτά τα πειραματικά σχήματα ένα νέο (πολιτικό) πρόταγμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κρίση που διανύουμε οι συνεταιριστικές ή εναλλακτικές–ηθικές τράπεζες ήταν οι μόνες που βγήκαν αλώβητες από αυτήν.

Ποια είναι η σχέση του κράτους και της κοινωνικής οικονομίας;

Η βαθμιαία απόσυρση του κράτους και η εξάρθρωση του κράτους πρόνοιας σε συνδυασμό με την παρατεταμένη συστημική κρίση, δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος για την επέκταση δραστηριοτήτων στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας. Σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει μια «εργαλειακή» αντίληψη για τους θεσμούς της κοινωνικής οικονομίας, στους οποίους μετακυλίονται ευθύνες με σκοπό να επωμισθεί η κοινωνία των πολιτών μέρος των ευθυνών που αναλογούν στο κράτος.
Συχνά, δραστηριοποιούνται επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας όχι με αφετηρία την ικανοποίηση πραγματικών αναγκών ούτε με αλληλέγγυα οριζόντια δικτύωση και κινητοποίηση «από τα κάτω» των οικονομικά ασθενέστερων, αλλά με κίνητρα βασισμένα σε διοχετευόμενους πόρους μέσω διαφόρων προγραμμάτων (αναπτυξιακών και άλλων).Οι κρατικοδίαιτες και προγραμματοβόρες αυτές επιχειρήσεις, όταν δεν αποτελούν τον ομφάλιο λώρο του κρατικού κορπορατισμού, αποδεικνύονται θνησιγενείς και διαλύονται όταν στερέψουν οι πηγές χρηματοδότησης.

Πώς επηρεάζει η κοινωνική οικονομία την απασχόληση;
Σε συνθήκες κρίσης καταγράφεται διεθνώς μια τάση αύξησης του ρυθμού δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας στο πεδίο της κοινωνικής οικονομίας. Το φαινόμενο έχει δύο όψεις: η μία έχει να κάνει με την κινητοποίηση σε τοπικό, κυρίως, επίπεδο, της δημιουργικής πρωτοβουλίας της κοινωνικής οικονομίας που διαθέτει εν αφθονία τον τρίτο συντελεστή παραγωγής, τον εργασιακό, δηλαδή τον ανθρώπινο παράγοντα. Τούτο επιτυγχάνεται με την αξιοποίηση ενός αλληλέγγυου συστήματος παραγωγής και διάθεσης αγαθών και υπηρεσιών που συνιστά την κοινωνική οικονομία της αλληλεγγύης. Το σύστημα αυτό τείνει στη διεύρυνση της επιρροής ενός τομέα όπου η μισθωτή και εξαρτημένη εργασία παραχωρεί τη θέση της σε οριζόντιες και δημοκρατικές σχέσεις (συν)εργασίας, με τελικό στόχο - πρόταγμα την εξάλειψη της εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Η άλλη όψη - που είναι συμβατή με τις προωθούμενες στο πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς δράσεις - συνδέεται αφενός με τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης για κοινωνικά αποκλεισμένες και ευπαθείς ομάδες και την τεχνητή άμβλυνση των κοινωνικών συνεπειών της ανεργίας, και αφετέρου συνδέεται με την εναρμόνιση προς στόχους (όπως π.χ αυτοί της ΕΕ) που έχουν τεθεί σχετικά με την ανταγωνιστικότητα, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τον περιορισμό του κοινωνικού φορτίου του κράτους.

in.gr

Ενημέρωση για τα δικαιώματα του καταναλωτή

Η υγιεινή διατροφή είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Η προστασία αυτού του δικαιώματος είναι ευθύνη τόσο του κράτους, με τις αρμόδιες για τον σκοπό αυτό υπηρεσίες του όπως η Αγορανομία , ο ΕΦΕΤ κ.α., όσο και των ιδίων των πολιτών. Η ελληνική και η ευρωπαϊκή νομοθεσία έχουν δημιουργήσει ένα σαφές πλαίσιο κανονισμών που διασφαλίζουν την παραγωγή και ποιότητα των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων καθώς και τις προδιαγραφές που οφείλουν να πληρούν ώστε η υγιεινή διατροφή των πολιτών να είναι εξασφαλισμένη. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους ΚΑΝ ( ΕΟΚ) 2092/91 και ΚΑΝ ( ΕΕ) 1804/99 για τα προϊόντα βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, την οδηγία 90/220/ΕΟΚ την ΚΥΑ 88740/1983 και KAN AGRO NGM-R-1 για τα μη γενετικώς τροποποιημένα γεωργικά προϊόντα,  και τα συστήματα ολοκληρωμένης διαχείρισης στη γεωργική παραγωγή AGRO 2.1 & 2.2.

Οι ετικέτες των καταναλωτικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων και των τροφίμων οφείλουν , σε εμφανές σημείο , να παρέχουν στον καταναλωτή πληροφορίες για την ημερομηνία παραγωγής και λήξης τους καθώς και την ακριβή σύνθεση των υλικών που περιέχει η συσκευασία τους.

Όσον αφορά τα βιολογικά καθώς και τα  πιστοποιημένα προϊόντα ολοκληρωμένης διαχείρισης / ορθής γεωργικής πρακτικής,  οι καταναλωτές έχουν τη δυνατότητα να είναι  οι άμεσοι ελεγκτές της ποιότητας των προϊόντων αυτών.

Τόσο οι παραγωγοί των βιολογικών όσο και οι παραγωγοί των πιστοποιημένων προϊόντων οφείλουν να ακολουθήσουν συγκεκριμένες διαδικασίες παραγωγής των προίόντων τους οι οποίες ελέγχονται από ελεγκτικούς φορείς διαπιστευμένους από το ελληνικό κράτος ( Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ΕΣΥΔ) και από διεθνείς φορείς ( GLOBALGAP, ISO, BRC κ.α.).  Οι ελεγκτικοί φορείς διενεργούν τους ελέγχους τους με γνώμονα την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία όσον αφορά την υγεία των καταναλωτών και  την προστασία του αγροπεριβαλλοντικού συστήματος.  Οι διαδικασίες αυτές καταγράφονται σε έντυπα που όφείλουν να συμπληρώνουν οι παραγωγοί και να τα φυλάσσουν στην έδρα της επιχείρισής τους. Βάσει αυτών των καταγραφών και βεβαιώσεων όπως οι αναλύσεις νερού άρδευσης και υπολειμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων , ελέγχονται οι παραγωγοί και εφόσον πληρούν όλες τις προϋποθέσεις τούς παρέχεται το ανάλογο πιστοποιητικό βιολογικής ή πιστοποιημένης παραγωγής, το οποίο έχει διάρκεια ενός έτους. Οι παραγωγοί οφείλουν να διακινούν τα προίόντα τους σε συσκευασίες όπου απαραιτήτως πρέπει να υπάρχει σήμανση ή ετικέτα όπου ευκρινώς θα αναφέρεται το όνομα και ο κωδικός πιστοποίησης του παραγωγού , ο κωδικός του αγροτεμαχίου από το οποίο συγκομίσθηκε το προϊόν καθώς και το όνομα  κι ο κωδικός διαπίστευσης του φορέα που πιστοποίησε το προϊόν. Βάσει αυτών των στοιχείων έχει την δυνατότητα  ο καταναλωτής να ελέγξει και να εξακριβώσει την αυθεντικότητα , την υγιεινή και την ποιότητα των προίόντων διατροφής του καθώς και το καλλιεργητικό ιστορικό αυτών των προϊόντων

ΠΗΓΗ